نئوکلاسیسیسم اصطلاحی است که گرایش های معماری ، هنرهای زیبا ، موسیقی در یک سوم آخر قرن 19 و چهارم اول قرن 20 را نشان می دهد ، که با جذابیت میراث کلاسیک سنتی دوره های گذشته مشخص می شود.
نوکلاسیسیسم در معماری
گسترده ترین روندهای نئوکلاسیک در معماری است. در اواخر قرن نوزدهم ، سبک "مدرن" التقاطی ، که دارای تزئینات بیش از حد بود ، در معماری شکل گرفت که به سرعت برآورده ساختن نیازهای معماری منطقی را متوقف کرد. به عنوان آنتی تز از مدرنیته در تعدادی از کشورها ، از جمله روسیه ، سبک جدیدی مبتنی بر ارزش های کلاسیک ، اما حاوی تکنیک های سازنده توسعه یافته توسط مدرنیته ، به نام نئوکلاسیسیسم ظاهر شده است.
سبک جدید احیای سنت های معماری کلاسیک ، واژگان مدرنیته را تحت تأثیر قرار داده و آن را به پس زمینه سوق داد. نوکلاسیسیسم در معماری به ویژه اغلب در ساخت ساختمان های عمومی مورد استفاده قرار می گرفت: ایستگاه های قطار ، موزه ها ، ایستگاه های مترو و غیره. ویژگی های مشخصه نئوکلاسیسیسم معماری ، بنای تاریخی ، نسبت های صحیح و شکوه است.
هنر
در هنرهای تجسمی ، نئوکلاسیسیسم در اواخر قرن نوزدهم به عنوان جایگزینی برای امپرسیونیسم فراگیر شد. اولین "نئوآرمانگرایان" که از ترویج بنای تاریخی و وضوح پلاستیکی هنر کلاسیک استفاده می کنند ، نقاشان و مجسمه سازان آلمانی بودند. نئوکلاسیسیسم در نقاشی و مجسمه سازی اصول هنر باستان و کلاسیک گرایی را با گرایش های آکادمیک متاخر ترکیب می کند ، که اغلب بسیار نزدیک با راه حل های سبک مدرنیته در ارتباط است.
نمونه های بارز نئوکلاسیسیسم یا استفاده از عناصر آن در هنرهای تجسمی ، آثار نقاشان است: پتروف-وودکین ، سروف ، دنیس ، باکست ، یاکوولف ، مجسمه سازان: مرکوروف ، مشروویچ ، کننکوف ، مایلو ، بوردل ، ویگلند. درست مانند معماری ، هنر رسمی رژیم های فاشیستی نمونه بارز استفاده از زرادخانه ابزارهای هنری نئوکلاسیسیسم در هنرهای تجسمی است.
نوکلاسیسیسم در موسیقی
در موسیقی ، نئوکلاسیسیسم به جهت آکادمیک اشاره دارد که مخالفت مستقیم با سبک موسیقی امپرسیونیسم است ، که بیشترین پیشرفت را در دهه های 1920 تا 1930 داشته است. نمایندگان موسیقی نئوکلاسیک سبک آثار دوره قبل از کلاسیک و اوایل کلاسیک را در آثار خود احیا کردند. قدرتمندترین تحول در موسیقی ، نئوکلاسیسیسم در آثار آلبرت روسل ، ایگور استراوینسکی و اوتورینو رسپیگی بود. امروزه ، نئوکلاسیسیسم اغلب به اشتباه سبک Crossover کلاسیک نامیده می شود که ترکیبی از پاپ ، راک و الکترونیک با عناصر موسیقی کلاسیک است.
