شعر تجسم فضل ، سبکی ، خوش آهنگی و هوایی زبان است. اما نه تنها همچنین ترکیبی پیچیده از قوانینی است که براساس آن ایجاد می شود ، و پایبندی دقیق به اندازه هایی است که براساس آن هر اثر نوشته می شود.
اندازه تک سیلابی - براکیکلن
اندازه ها متفاوت است. ساده ترین اندازه تک سلولی است. به آن براکیکلون گفته می شود. این یک اندازه تک لپه ای است ، که در آن هر پا (یا به عبارت دیگر - در یک متر) شامل یک کلمه است که فقط از یک هجا تشکیل شده است. در یک خط می توان چندین توقف داشت.
اندازه های دو هجا
اندازه های کمی پیچیده تر دو هجا هستند. آنها ایامبیک و ترور نامیده می شوند. تفاوت بین آنها در این واقعیت است که تنش در این اندازه ها به هجاهای مختلف می افتد: یکی برای زوج ، دیگری برای فرد.
اگر فشار روی هجاهای یکنواخت باشد ، شعر به زبان ایامبیک نوشته شده است.
احتمالاً نام اندازه از نام دختری برمی آید که دمتر را خدمت کرده است. الهه به دنبال دخترش ، پرسفونه ، غمگین بود و فقط یامبا وفادار توانست روحیه اش را بدتر کند. همچنین یک فرض وجود دارد که این نام از یک ساز موسیقی با یک نام صامت گرفته شده است.
در کره ، عکس این قضیه صادق است - استرس به هجاهای عجیب و غریب می افتد. نام اندازه از کلمه "horeos" آمده است ، به عنوان "رقص" ترجمه شده است. چندین توافق از او شکل گرفت - "رقص گرد" و "گروه کر".
به طور کلی پذیرفته شده است که ایامبیک یک متر آرام تر و سبک تر از آهنگ ها است. اما تروچی انرژی بیشتری دارد.
بسیاری از زیرگونه های حاصل از این دو اندازه ساده وجود دارد: choriyamba ، lamb iambic ، yambo-trochee یا antispast. اما اینها اصطلاحاتی مختص یک تخصص باریک است.
اندازه های سه هجا
سه اندازه سه هجا وجود دارد: داکتیل ، آمفیبراکیوم و آناپست.
در داکتیل ، استرس در هجای اول رخ می دهد. نام این متر شعر از کلمه یونانی "daktylos" گرفته شده و به معنی "انگشت" ترجمه می شود. تشبیه واضح است: داکتیل در ساختار آن شبیه انگشت است که دارای سه فالانژ است و بزرگترین آنها از نظر طول برابر دو فاز کوتاه است.
نام سایز دوم هجایی دوم ، آمفیبراکیا ، ترکیبی از دو کلمه یونانی "amphi" و "brachys" است که به معنی "دو طرفه" و "کوتاه" است. و در حقیقت: هجای میانی استرس دارد ، و اول و سوم بدون استرس هستند.
Anapest نیز از کلمه یونانی "anapaistos" گرفته شده است که به معنای "برگشت منعکس" است. پیش از این ، این اندازه "برگشت به عقب" نامیده می شد زیرا دقیقاً برعکس داکتیل است. نوع دیگری از نام آناپست وجود دارد - آنتی داکتیل. هنگام اجرای شعرهای مخرج در هلاس ، خوانندگان همیشه می رقصیدند و ضرب و شتم را بر آخرین هجا می زدند.
