آتش سوزی در طبیعت باعث آسیب قابل توجهی به گیاهان و جانوران می شود. مردم نیز از شعله های آتش رنج می برند و آسیب بزرگی به اقتصاد ملی وارد می شود. آتش سوزی انواع مختلفی دارد. در این حالت ، طبقه بندی آتش سوزی ها نوع احتراق ، سرعت انتشار آتش و برخی عوامل دیگر را در نظر می گیرد.
آتش سوزی ها چیست
طبقه بندی آتش سوزی ها معمولاً با در نظر گرفتن تأثیر آنها بر فعالیت اقتصادی انسان ساخته می شود. در این راستا ، آتش سوزی جنگل ها و استپ ها ، آتش سوزی های دانه ای و فسیلی معمولاً از هم تفکیک می شوند. سوختگی های کشاورزی نیز وجود دارد که به آنها آتش چمن نیز گفته می شود. بیشترین خسارت برای اقتصاد ناشی از آتش سوزی در جنگل ها است. آنها همچنین اغلب با تلفات انسانی همراه هستند.
آتش سوزی جنگل به عنوان گسترش کنترل نشده آتش در منطقه پوشش گیاهی درک می شود ، زمانی که شعله به طور خود به خود از طریق جنگل گسترش می یابد. چنین آتش سوزی هایی هر ساله در سراسر جهان رخ می دهد و بیشتر اوقات به دلیل تقصیرات انسانی رخ می دهد. با وزش باد شدید و هوای خشک ، آتش سوزی در جنگل می تواند مساحت زیادی را در بر بگیرد.
گاهی اوقات علت آتش سوزی جنگل ها احتراق خود به خود ذغال سنگ نارس و صاعقه است. با این حال ، چنین مواردی بسیار نادر است. اغلب اوقات ، شعله در مکان هایی که فرد ظاهر می شود ، شروع به پخش می کند. آتش سوزی بدون مراقبت ، ته سیگار یا کبریت پرتاب شده روی زمین دلایل اصلی گسترش آتش در جنگل است. پس از چندین روز هوای خشک ، هر شاخه خشک که روی زمین افتاده می تواند آتش بگیرد و باعث آتش سوزی شود.
طبقه بندی آتش سوزی های جنگل
آتش سوزی جنگل ها بر اساس ماهیت اشتعال ، سرعت انتشار و اندازه منطقه اشتعال طبقه بندی می شود. آنها همچنین می توانند در بالادست ، پایین دست ، بستر و زیرزمین باشند. بسته به سرعت باد ، آتش سوزی جنگل ها پایدار و ضعیف است.
Horsefire تاج درختان را تحت تأثیر قرار می دهد. آتش سوزی می تواند خیلی سریع در طبقات فوقانی جنگل گسترش یابد و در اثر شدت باد می تواند تمام تنه ها را از طوقه تا بستر کاملاً بپوشاند. جنگل های جوان مخروطی که بوته در آنها گسترده است ، بیشتر در معرض آتش سوزی تاج قرار دارند. وزش باد شدید و خشکسالی احتمال بروز این نوع آتش سوزی را افزایش می دهد.
بستر جنگل ، شامل برگ ، سوزن و شاخه های کوچک ، پایه ای برای ایجاد آتش سوزی در زمین می شود. شعله همچنین قسمت پایین تنه ها را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما به ندرت به ارتفاع بیش از یک متر افزایش می یابد. چنین حریق به طور ناموزونی گسترش می یابد - نقاطی که آتش آنها را لمس نمی کند می توانند در مکان های مرطوب ایجاد شوند.
اگر آتش به بستر یا لایه ذغال سنگ نارس تبدیل شود ، آتش زمین به صورت آتش خاک در می آید. در این حالت ، احتراق می تواند در کل ضخامت لایه هوموس و بستر رخ دهد. در آتش خاک ، ریشه درختان می سوزد ، پس از آن تنه ها اغلب می افتند. یک منطقه آتش از این نوع ، به طور معمول ، یک شکل بیضی یا کشیده دارد. آتش در خاک با سرعت کم گسترش می یابد ، اما مراحل احتراق می تواند برای مدت طولانی ادامه یابد.
