بلایای طبیعی بلایای طبیعی وحشتناکی هستند ، بنابراین در زمان های قدیم افراد با روش های مختلفی می توانستند از ابتدای کار خود مطلع شوند. به طور خاص ، دستگاه های هشدار دهنده آتش و وسایل پخش آتش اختراع شد. در ابتدا ، این ابتدایی ترین و معمولی ترین دستگاه ها بودند که با گذشت زمان تغییر شکل دادند.
Rynda به عنوان وسیله ای برای هشدار در مورد آتش سوزی
وحشتناک ترین بلایا در روسیه باستان طاعون و آتش سوزی در نظر گرفته شده است. این آتش سوزی ها به قدری ویرانگر بودند که شهرهای کل را ویران می کردند ، زیرا اوایل ساختمان ها بیشتر از چوب ساخته شده بود.
حتی قبل از آتش سوزی مشهور در مسکو ، که دو سوم کل ساختمان ها را ویران کرد ، شهرها و روستاها از سیستم هشدار دهنده یک فاجعه قریب الوقوع استفاده می کردند ، بنابراین در برج های دیده بان ویژه ، که در مرز محله ها قرار داشتند یا زنگ ها - زنگ ها نصب شد روی دیوارها. هرکسی که متوجه آتش سوزی شد موظف شد فوراً زنگ را بکشد و پیام دردسر را پخش کند. تا سال 1649 هیچ نوع آتش نشانی وجود نداشت که به بهترین شکل ممکن با آتش مبارزه کنند. به عنوان مثال شناخته شده است که در منطقه ولگا جعبه هایی با شن و ماسه در هر خانه قرار داده می شود تا آتش را پر کند و اگر صاحب خانه جعبه را خالی نگه دارد یا از آن برای سایر نیازها استفاده کند ، جریمه قابل توجهی تحمیل شد سرویس آتش نشانی که اولین بار در سال 1649 در شهرهای پایتخت و مراکز منطقه ای به همراه تجهیزات اطفا حریق ظاهر شد ، به بازارهای ویژه ای مجهز شد. در آینده برج های آتش نشانی در هر شهرک ساخته شد که افراد در آن وظیفه داشتند. وقتی از دور متوجه دود و آتش شدند ، شروع به زنگ زدن کردند. بعداً ، زنگ های ریخته شده به ناوگان مهاجرت کردند ، جایی که هنوز از زنگ ها برای اطلاع رسانی استفاده می شود.
هشدارها
سایر سیستم های هشدار آتش نیز در کشورهای مختلف توسعه یافته است. بنابراین یکی از اولین دستگاه های مورد استفاده در ونیز طنابی بود که وزنه ای روی آن معلق بود. هنگامی که طناب سوخت ، وزن بر روی تکیه گاه فلزی افتاد ، که از شدت برخورد به شدت جغجغه زد. علاوه بر این ، تلاش هایی برای پیاده سازی دستگاهی که شباهت زیادی به ساعت زنگ دار دارد نیز وجود داشته است. این دستگاه از طنابی استفاده می کرد که در فضای اتاق کشیده شده بود و در انتها باری آویزان شده بود. با شروع آتش سوزی ، طناب سوخته ، بار سقوط کرد و در نتیجه دستگاه سیگنالینگ آزاد شد و زنگ ساعت شروع به زنگ زدن کرد.
در پایان قرن نوزدهم ، تلگراف اختراع شد ، که به سادگی وسیله ضروری برای اطلاع از آتش سوزی شد ، اما این دستگاه برای مدت طولانی نمی توانست توزیع مناسب داشته باشد ، زیرا اولین تلگرافها گران بودند ، علاوه بر این ، آنها دست و پا گیر بودند و برای کار نیاز به مطالعه کد مورس بود.
چند سال بعد ، هشدار دهنده های آتش سوزی دیگری در آلمان نصب شد: اینها دستگاه هایی با دستگیره بودند که برای ارسال سیگنال هشدار به سازمان آتش نشانی باید چرخانده می شدند. از تعداد چرخش های این دسته ، می توان فهمید که آتش در کجا شناسایی شده است. اینگونه دستگاهها با رنگ قرمز رنگ آمیزی شدند که امروزه به نمادی از سازمان آتش نشانی تبدیل شده است.
