خاک های شور به سختی قابل کشت هستند ، که با سطح بالایی از نمک مشخص می شود. برای بهبود آنها در پاییز ، لازم است یک گرگرفتگی ویژه انجام شود.
خاک شور خاکی است که در کل مشخصات آن نمک های محلول زیادی دارد. در لایه فوقانی چنین خاکی ، میزان نمک می تواند به 60 درصد برسد. تنها گیاهانی که می توانند در خاک بسیار شور رشد کنند ، هالوفیت ها هستند.
نحوه تشکیل شوره زارها
خاکهای شور تحت تأثیر آبهای زیرزمینی غنی شده با مواد معدنی یا سنگهای شور تشکیل می شوند. آنها در نیمه بیابانی ، بیابان ها و استپ های جنوبی رایج هستند ، جایی که می توانند در مناطق وسیعی گسترش یابند.
در مکان های نزدیک به آب زیرزمینی ، در شرایط رژیم افیوژن ، تبخیر شدید آب از سطح خاک وجود دارد. اگر آب زیرزمینی حاوی مواد معدنی باشد ، پس از تبخیر ، نمک ها در مویرگهای خاک رسوب می کنند. با گذشت زمان ، درصد محتوای آنها افزایش می یابد. بعضی اوقات به دلیل آبیاری نامناسب ، معدنی شدن گیاهان هالوفیت غنی از سدیم ، کلر و گوگرد ، رسوب نمک با کمک باد و غیره ممکن است شوره زار تشکیل شود.
خاک های شور چیست؟
از نظر ظاهری ، باتلاق های نمکی به صورت چاق ، سیاه و مرطوب تقسیم می شوند. نمک باتلاقی با محتوای بالای سولفات سدیم مشخص می شود ، به همین دلیل سطح خاک سست می شود. شوره زار سیاه حاوی مقدار زیادی نوشابه است. این خاک از نظر رطوبت نفوذ ناپذیری دارد ؛ هنگام آبیاری ، گودهای قهوه ای روی آن تشکیل می شود.
یک ویژگی مشخصه شوره زارها یک پوسته تیره و سخت روی سطح است که در زیر آن لایه ای از خاک غرقاب وجود دارد. در چنین شوره زار ، مقدار زیادی کلرید کلسیم و منیزیم ، به دلیل توانایی آنها در جذب بخار آب از هوا ، خاک با رطوبت اشباع می شود.
خاکهای شور و کشاورزی
یک محلول نمک که سرشار از باتلاق های نمکی است ، از تامین مواد مغذی به ریشه گیاهان جلوگیری می کند. در بهار ، چنین خاکی برای مدت طولانی خشک نمی شود ، اما پس از خشک شدن ، با یک پوسته سخت پوشانده می شود و پردازش آن بسیار دشوار می شود. در خاک های بسیار شور ، ممکن است محصول اصلاً رشد نکند یا از بین برود.
برای بهبود خاکهای شور ، لازم است دوباره بازیابی شود ، یعنی شستشوی خاک از نمک ها. احیای زمین معمولاً در پاییز ، از سپتامبر تا دسامبر انجام می شود. توصیه می شود که پس از شستشو ، آب نمک از محل مورد نظر به مکان دیگری منتقل شود.
برای احیا ، یک منطقه خوب حفر شده به بخشهای 10-20 متر مربع تقسیم می شود ، سپس آنها توسط غلتک های فله احاطه شده و پر از آب می شوند. درصورتی که محل تخلیه طبیعی مناسبی داشته باشد ، احیای مجدد مثر خواهد بود ، در غیر این صورت آب نمک به سادگی در اعماق خاک فرو می رود و ممکن است با گذشت زمان دوباره افزایش یابد.
