زیست شناسان همه نمایندگان زیرگروه سخت پوستان را سرطان می نامند: آنها شامل خرچنگ ، خرچنگ دریایی ، میگو و خرچنگ دریایی هستند. اما در زندگی روزمره ، خرچنگ دریایی سخت پوستان دریایی است و خرچنگ دریایی رودخانه است. آنها همچنین از نظر ساختار بدن ، اندازه ، عطر و طعم گوشت و نحوه پخت آن متفاوت هستند.
طبقه بندی بیولوژیکی خرچنگ دریایی و خرچنگ دریایی
خرچنگ دریایی و خرچنگ دریایی نیز متعلق به همان زیر نوع سخت پوستان هستند که نماینده بندپایان هستند. کلاس این حیوانات نیز یکسان است - خرچنگ های بالاتر ، و آنها نیز به همان دسته از خرچنگ های دکاپود تعلق دارند. علاوه بر این ، این سفارش به چندین زیرمجموعه تقسیم می شود ، در میان آنها نمایندگان Astacidea برجسته هستند - آنها شامل هر دو خرچنگ دریایی و خرچنگ دریایی هستند.
و فقط پیوند بعدی در طبقه بندی این حیوانات متفاوت است: آنها به خانواده های مختلفی تعلق دارند. به عبارت دقیق تر ، خرچنگ دریایی یک خانواده کامل از گونه های مختلف بندپایان دریایی است و گونه های زیادی از خرچنگ دریایی نیز در یک خانواده جداگانه ترکیب می شوند.
شباهت ها و تفاوت های خرچنگ دریایی و خرچنگ دریایی
ساختار بدن در خرچنگ دریایی و خرچنگ دریایی بسیار شبیه است: تعداد شاخک های آنها به همان اندازه است ، در اولین جفت اندام دارای پنجه ، پوسته سخت ، قطعات و ضمائم کاملاً مشخص هستند.
هم در آن گونه ها و هم در گونه های دیگر ، دیموفریسم جنسی بیان می شود - اندازه مردان معمولاً بزرگتر است.
خرچنگ دریایی از نظر پنجه های بزرگ اندام های جلویی از سرطان متفاوت است: در خرچنگ های دریایی با همان اندازه بدن ، آنها دو تا سه برابر کوچکتر هستند. به طور کلی ، اکثر گونه های خرچنگ دریایی اغلب از تقریباً تمام خرچنگ ها بزرگتر هستند. بنابراین ، در کتاب رکوردهای گینس یک رکورد ثبت شد - وزن بزرگترین خرچنگ دریایی صید شده بیش از بیست کیلوگرم بود. هیچ سرطانی نمی تواند این اندازه را داشته باشد.
تفاوت عمده دیگر زیستگاه است. خرچنگ فقط در آبهای شیرین آب ، عمدتا در رودخانه ها یافت می شود ، در حالی که خرچنگ دریایی در دریاها زندگی می کند.
بقیه اختلافات بین این دو سخت پوستان فقط برای انسان قابل توجه است. شیلات نمایندگان این دو خانواده از زمان های بسیار قدیم انجام می شده است. خرچنگ دریایی و خرچنگ دریایی طعم مشابهی دارند ، اما طعم کمی متفاوت دارند: خرچنگ دریایی لطیف تر و نرم تر است ، در حالی که خرچنگ دریایی کمی نرم است.
اما به طور کلی ، هر دو به دلیل طعم آبدار و دلپذیر مشخصی که دارند ، قدردانی می شود ، اگرچه خرچنگ خوشمزه ای تصفیه شده به حساب می آید.
آنها همچنین به روش های مختلف تهیه می شوند. خرچنگ دریایی بیشتر با ادویه جوشانده می شود و خرچنگ دریایی را کبابی یا پخته می کنند (اگرچه قابل پخت نیز هست). از اولی ها به ندرت در غذاهای دیگر استفاده می شود ، در حالی که از دومی برای تهیه سوپ ، سوفله و موس استفاده می شود. از هر دو ، می توانید سس با طعم مشخصی از غذاهای دریایی درست کنید: برای این ، آبغوره باید با کره و کمی آرد مخلوط شود. ادویه هایی مانند تره ، فلفل ، شوید و میخک به خوبی برای خرچنگ دریایی مناسب هستند. خرچنگ دریایی به طعم های پیچیده تری نیاز دارد: فلفل قرمز ، فلفل قرمز ، آویشن. اگر سخت پوستان رودخانه با آبجو مطابقت داشته باشند ، بهتر است شراب سفره را با انواع دریایی سرو کنید.
