روسیه به همراه چین با وتو دادن به سومین قطعنامه متوالی شورای امنیت آینده مأموریت سازمان ملل در سوریه را زیر سال برد. برخلاف قطعنامه های مسدود شده ، کشور ما قطعنامه خود را پیشنهاد کرد که به ماموریت اجازه می دهد کار خود را با سایر شرایط ادامه دهد ، اما واشنگتن از حمایت از آن خودداری کرد.
کشورهای غربی و روسیه در چند موضوع مشترک هستند. اول اینکه آیا مجازاتی علیه رژیم بشار اسد ، رئیس جمهور سوریه اعمال می شود یا خیر. ثانیاً ، طرفین نمی توانند در مورد شکل حضور ناظران در طول جنگ داخلی توافق کنند. روسیه و چین معتقدند که گروهی از متخصصان غیرنظامی و نظامی باید آتش بس را کنترل کرده و تحقیقات مستقل در مورد موارد نقض حقوق بشر را انجام دهند. علاوه بر این ، روسیه می خواهد تا 30 نفر از پرسنل نظامی خود را در مأموریت در سوریه بگنجاند. به آنها قول داده شده است که افسر رابط ، ناظر نظامی و افسر ستادی باشند.
موضع ایالات متحده و غرب بر اساس بازنگری اساسی اهداف مأموریت است. رهبران غربی می خواهند اعضای مأموریت را به عنوان مذاکره کننده دوباره آموزش دهند و به اسد و مخالفانش در آغاز گفتگوهای صلح کمک کنند. آنها به عنوان کمک به این مذاکره کنندگان انتظار دارند که برای تسریع در پایان دادن به خونریزی ، رئیس جمهور سوریه را تحت فشار قرار دهند. یکی از شرایط تحمیل شده به اسد ، خروج توپخانه و تجهیزات سنگین از شهرک ها است.
آخرین قطعنامه که توسط روسیه بلوکه شده و از سوی کشورهای غربی پیشنهاد شد ، حاوی خواسته های پایان دادن به جنگ تحت تهدید تحریم ها بود. شورای امنیت سازمان ملل با قطعنامه ای به اسد مهلت ده روزه را داد تا شهرک ها را ترک کند و در صورت عدم انجام این کار قول تحریم های دیپلماتیک و اقتصادی را داد. در عین حال ، این قطعنامه استفاده از نیروی نظامی را مستثنی نکرد. این آخرین موقعیتی بود که نمایندگان روسیه و چین دوست نداشتند. به نظر همکاران چینی ما ، فشار بر یکی از جنگ جویان باعث تشدید بحران و فراتر رفتن آن از سوریه می شود.
در پایان ، موضع اصولی روسیه و چین در این مورد به تصویب شورای امنیت رسید و متن مورد قبول قطعنامه به توافق رسید و خواستار مذاکرات صلح از هر دو طرف شد. این روش برای هر دو طرف مناسب است و دستیابی به توافقی در مورد تمدید ماموریت مشاهده سازمان ملل در سوریه را امکان پذیر می سازد.
