محل سکونت مردمی که مدتها در قلمرو سیبری زندگی می کردند با اصالت و غنای اشکال متمایز بودند. از ویژگی های خاص این خانه ها می توان به شرایط طبیعی و آب و هوایی و همچنین در دسترس بودن مواد لازم برای ساخت ساختمان اشاره کرد. به عنوان مثال محل سکونت سنتی چوکچی ، یارانگای قابل حمل یا ثابت بود.
دستگاه Chukchi yaranga
چوكچی ، اسكیموها و كوریاك ها كه از دوران پارینه سنگی در شمال شرقی آسیا زندگی می كردند ، یارانگا را به عنوان خانه خود استفاده كردند. برای اکثر ملیت ها ، این ساختمان به صورت ساختمان های ثابت و قابل حمل وجود داشته است. Chukchi yaranga یک ویژگی خاص داشت: از دو محفظه تشکیل شده بود که توسط سایبان های داخلی جدا شده بودند.
Yaranga Chukchi یک خانه واقعی بود ، شاید از امکانات معمولی مسکن مدرن خالی باشد.
در میان گوزن های گوزن شمالی ، یارانگا هم یک خانه تابستانی و هم زمستانی بود. این سازه بر پایه چند قطب به ارتفاع تا پنج متر بنا شده بود که از بالا با کمربند به هم متصل می شدند. در اطراف چنین پایه ای ، تیرهایی با تیرهای متقاطع نصب شده و قاب یارانگا را تشکیل می دهند. این اسکلت با پوست گوزن های شمالی پوشیده شده بود ، که برای محافظت از یارانگا در برابر وزش باد شدید ، از بیرون با بار فشار داده می شد.
ورودی خانه معمولاً از ضلع شرقی یا شمال شرقی تنظیم می شد. طبق افسانه ها ، این طرف پر از نشاط بود. فضای داخلی یارانگا توسط سایبان تقسیم شد. این یک ساختار مستطیل شکل بود که از پوست گوزن های شمالی ساخته شده است. از این طریق حصارکشی شده به عنوان آشپزخانه ، محل زندگی و خواب استفاده می شد.
ورودی سایبان معمولاً از طرف مقابل ورودی یارانگا انجام می شد. به این ترتیب می شد از خانه در برابر وزش باد محافظت کرد.
دمای پشت سایبان نسبتاً بالا بود ، به طوری که حتی در فصل سرما نیز می توان بدون لباس بیرونی در آنجا حضور داشت. روشنایی و گرمایش یارانگا بسیار ابتدایی بود. برای این اهداف ، از یک چراغ ساخته شده از خاک رس یا سنگ ، جایی که روغن مهر و موم قرار داده شده بود ، و همچنین یک فتیله ساخته شده از خزه استفاده شد.
یارانگا یا چام؟
طراحی Chukchi yaranga سنتی به قدری موفقیت آمیز بود که توسط سایر مردم آسیا به شکل کمی اصلاح شده قرض گرفته شد. یارانگای اصلاح شده اندازه کمی بزرگتر بود و دیواره های آن با چمن پوشانده شده بود. پریمورسکی چوکچی که با ماهیگیری برای حیوانات دریایی زندگی می کرد ، به جای پوست گوزن های شمالی از پوست مرکبات استفاده می کرد و آنها را با طناب های سنگی به قاب می بست.
جالب اینجاست که از خانه مشترک که اغلب به اشتباه یک خانه سنتی چوکچی در نظر گرفته می شود ، در واقع توسط سایر مردم شمال استفاده شده است. این نام کلبه ای از نوع راهپیمایی بود که نسخه زمستانی آن مبهم به یارانگا شباهت دارد. اما هیئت مدیره ، برخلاف یارانگا ، دارای اتصالات داخلی نیست که سقف را قوس دهد. یارانگا به طور قابل توجهی از اندازه بزرگ خانواده کوچک بالاتر است. Chum ، از جمله موارد دیگر ، همیشه فضای داخلی جداگانه ای ندارد که توسط یک سایبان محصور شده باشد.
