در اوایل هزاره 3 قبل از میلاد ، اولین شهرک ها در سواحل رودخانه های قابل کشتیرانی و سواحل دریاها به وجود آمدند ، که برای محافظت از کشور در برابر حمله ، برای توسعه صنایع دستی و تجارت فعال و روابط عمومی با سایر ایالت ها بود. به دلیل رشد سریع در رونق این شهرک ها ، به زودی جمعیت ثروتمندان و ارگان های حاکمیتی کشور در آنها تمرکز کردند. به این ترتیب اولین شهرهای باستانی بوجود آمدند که روند شهرنشینی را بوجود آوردند.
افزایش تعداد شهرها شروع شد ، افزایش مداوم تعداد جمعیت شهری ، پرورش سبک زندگی شهری. در تمام دوره های بعدی ، شهرها تأثیر بسزایی در توسعه علم ، معماری و فرهنگ ، در شکل گیری و توسعه تولید صنعتی ، در شکل گیری روابط کالا و پول ، در تحولات انقلابی سیستم اجتماعی تقریباً در همه ایالت ها داشتند. جامعه ، فرهنگ ، فرایندهای جمعیتی آن ، از ابتدای قرن 19 به طور قابل توجهی تشدید شده است. این امر به دلیل تمرکز مراکز بزرگ صنعتی در شهرها ، توسعه حمل و نقل و ارتباطات ، دسترسی آسان شهروندان به دستاوردهای پزشکی و بخش خدمات در حال توسعه بود. در نتیجه ، قشر عظیمی از جمعیت روستایی در جستجوی درآمد مناسب و زندگی بهتر در حال مهاجرت بودند. در طول دوره از آغاز قرن 19 تا اواخر قرن 20 ، جمعیت شهری به طور متوسط در سراسر جهان از 5٪ به 41٪ افزایش یافته است. روند شهرنشینی فقط به دلیل مهاجرت جمعیت روستایی نیست. پس از ساخت شرکت های صنعتی در شهرک های روستایی ، آنها به شهرهای کوچک تبدیل می شوند. آبادی هایی که در محدوده یک شهر در حال گسترش است به عنوان یک واحد ساختاری ارضی در آن ریخته می شود. علاوه بر این ، به طور مداوم در مهاجرت به اصطلاح پاندول افزایش می یابد ، زمانی که جمعیت حومه شهر ، با ادامه زندگی در شهرک های روستایی ، هر روز برای کار و تحصیل در شهر رفت و آمد می کنند. شهرنشینی کشورهای صنعتی منجر به تمرکز بخش قابل توجهی از جمعیت آنها در شهرها و تسلط زیادی بر جمعیت شهری نسبت به جمعیت روستایی شده است. برجسته ترین نمایندگان کشورهای شهرنشین انگلیس ، سوئد ، بلژیک ، آلمان ، استرالیا ، ایالات متحده آمریکا هستند. همینطور کانادا ، اسرائیل ، ژاپن و نیوزیلند. در آنها تعداد ساکنان شهری بیش از 70 درصد است. یکی از ویژگی های توسعه شهرنشینی ، کاهش سرعت رشد تعداد ساکنان شهری است که سهم آنها از 70 درصد بیشتر است. و هنگام نزدیک شدن به 80٪ متوقف شوید. فقط در کشورهای در حال توسعه منطقه آفریقایی-آسیایی شیوع ساکنان روستاها بر جمعیت شهرها حفظ شده است. توسعه شهرنشینی در مرحله کنونی منجر به شکل گیری اقامتگاه های شهری شده است ، زمانی که رشد جمعیت در حومه وسیع شهرها از جمعیت بیشتر می شود. رشد در یک شهر بزرگ ، که مرکز یک محل تجمع است. این پدیده در آمریکای شمالی ، بلژیک ، هلند و مسکو گسترده است. علاوه بر این ، در کانادا ، سوئد ، ایتالیا و فرانسه ، تغییر در مسیر مهاجرت جمعیت از محل زندگی شهرها و شهرهای بزرگ (شهرهای بزرگ) به شهرهای متوسط و کوچک وجود دارد. شهرهای بزرگ با بیش از یک میلیون نفر جمعیت به دلیل زیست محیطی ضعیف ، ازدحام حمل و نقل و هزینه های بالای مسکن دیگر برای تجارت و زندگی جذاب نیستند. علاوه بر این ، توسعه بنگاه های صنعتی در آنها شغل برای جمعیت افزایش یافته را فراهم نمی کند. توسعه شهرنشینی در کشورهای دارای سطح ضعیف در مناطق فقیرنشین شهری. این امر باعث افزایش تنش اجتماعی و مهاجرت جمعیت جوان به کشورهای پیشرفته می شود.
