اپیدمی هنگامی گفته می شود که تعداد موارد بیماری به طور قابل توجهی بیشتر از حد معمول باشد. اینها عمدتا بیماریهای عفونی هستند: طاعون ، آبله ، تب مخملک ، تیفوس ، دیفتری ، وبا ، سرخک ، آنفولانزا. شاخه ای از پزشکی که همه گیری ها ، وقوع و روش های مقابله با آنها را بررسی می کند ، اپیدمیولوژی نامیده می شود.
ماهیت اپیدمی ها معمولاً توسط بیماری هایی بدست می آید که به سرعت و به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. راههای اصلی شیوع بیماریهای عفونی: - از طریق غذا ، آب یا تماسهای خانگی (اسهال خونی ، تب حصبه و غیره) ؛ - قطرات معلق در هوا (به عنوان مثال آنفلوانزا) ؛ - از طریق حشرات مکنده خون (مالاریا ، تیفوس) ؛ - راه تماس: از طریق خون و مایعات دیگر (ایدز ، هاری) همچنین چیزی به عنوان اپیدمی های ذهنی ، یعنی وقوع گسترده برخی بیماری های روانی وجود دارد. این معمولاً بر اساس جنبش های مذهبی یا انقلابی اتفاق می افتد. دلایل وقوع آنها خرافات ، پیشنهاد یا خود هیپنوتیزم ، میل به پیروی از رهبر یا فقط اکثریت است. بنابراین تعداد زیادی از افراد ممکن است دچار توهم ، بینایی ، تشنج ، حملات هیستری ، طغیان پرخاشگری ، خلق و خوی خودکشی شوند. به عنوان مثال ، رقص های سنت ویتوس ، شیوع آن در اواخر قرن XIV ظاهر شد. در مورد بیماریهای طبیعی عفونی ، علل آنها متنوع است و به طور کامل توسط دانشمندان روشن نشده است. عوامل بسیاری می توانند در وقوع اپیدمی ها تأثیر بگذارند و یکدیگر را تداخل دهند. بنابراین ، روایتی وجود دارد که گرمای غیرطبیعی تابستان منجر به فعال شدن ویروس آنفلوانزا در زمستان می شود. مدت هاست که دانشمندان به دلایل شیوع بیماری های همه گیر فکر می کنند. حتی در مصر باستان ، ایده بلایای طبیعی به عنوان عامل بیماری های طبیعی به وجود آمد. دانشمند روسی A. L. چیژفسکی یک نظریه کیهان شناسی ایجاد کرد که بر اساس آن فرایندهای جهانی روی زمین (جنگ ها ، بحران ها ، همه گیری ها) از چرخه فعالیت های خورشیدی پیروی می کنند. هر دو نظریه اقتصادی - اجتماعی (بنیانگذار - دیوید ریکاردو) و اخلاقی و فرهنگی (آلبرت شویتزر) مطرح شد. اپیدمی ها در تاریخ بشر عمدتاً از مشکلات شهرها هستند ، زیرا در شرایط جمعیت زیاد احتمال تماس با ویروس بیشتر است. به این فقر و شرایط غیربهداشتی ، شرایط ایده آل برای ظهور یک اپیدمی را اضافه کنید. نمونه آن اروپا در قرن 14-17 است که فاضلاب از پنجره ها مستقیماً به خیابان ریخته می شد. طاعون سال 1665 جان یک سوم جمعیت لندن را گرفت. دانشمندان معتقدند كه این بیماری از آسیای میانه منشا گرفته و با موش های كشتی به میلان رسیده است. مردم یهودیان را به خاطر مشکلات خود ، سپس جادوگران یا گناهان خود ، مقصر می دانستند تا اینکه تعداد موشها و ککهایی که بر آنها زندگی می کرد ، کاهش یافت. شیوع طاعون کاهش یافته است - این در پایان قرن هفدهم اتفاق افتاد. در حال حاضر ، هنگامی که شرایط بهداشتی به طور قابل توجهی بهبود یافته است ، بیماری های همه گیر از گذشته نیستند (آنفولانزا ، ایدز) ، و تاکنون دانشمندان در مورد روش های مبارزه با آنها. کسی به دستاوردهای پزشکی امیدوار است و کسی به دنبال ریشه های این بیماری در بحران معنوی بشر است. مشکلاتی از ماهیت جدیدی نیز بوجود آمده است ، به عنوان مثال ، در کشورهای بسیار پیشرفته ، بیماری های قلبی عروقی دارای ویژگی همه گیری هستند.
