بنیاد افکار عمومی اخیراً نظرسنجی را در مورد رهگذران خیابان های مسکو با موضوع: "چه کسی از قهرمانان روسیه می شناسید؟" مشخص شد که 40٪ از پاسخ دهندگان دشوار است که حداقل یک نام را ذکر کنند و 20٪ معتقدند که هیچ قهرمان واقعی در زندگی واقعی وجود ندارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شکل خاصی از رفتار انسان را قهرمانی می نامند که از دیدگاه اخلاقی می توان آن را عملی قهرمانانه نامید. یک قهرمان می تواند هم یک فرد فردی باشد و هم گروهی از مردم ، یک طبقه خاص یا یک ملت کامل. نمایندگان این دسته از بشریت وظایف مخصوصاً دشوار و مهم و حل مشکلات در مقیاس بزرگ را بر عهده می گیرند. آنها در انجام وظایف خود بسیار مسئولیت پذیرتر از سایر افراد در شرایط مشابه هستند.
گام 2
در تاریخ اندیشه اخلاقی ، بارها مسئله مسئله قهرمانان مطرح شده است. بسیاری از نظریه پردازان گذشته (هگل ، جی ویکو و …) قهرمانی را فقط با دوران قهرمانی یونان باستان مرتبط می دانند. این دوره به طور کامل در متن اساطیر باستان شرح داده شده است. قهرمان اسطوره ای همیشه از قدرت خارق العاده برخوردار است و از محافظت الهی برخوردار است و به لطف آن به خاطر بشریت دست به کار می شود. قهرمانان حماسی به سرنوشت و مشیت اعتقاد دارند ، اما در عین حال مسئول اعمال خود هستند.
مرحله 3
هگل و ویکو استدلال کردند که در دنیای مدرن دیگر قهرمانی وجود ندارد و به جای آن مفاهیم اخلاقی و اخلاقی به وضوح شکل گرفت که حاکی از تعادل بین وظایف و حقوق بشر است. عملاً هر جامعه بورژوازی مظاهر قهرمانی را از زندگی خود حذف می کند ، با محاسبه عملی سرد ، احتیاط ، جزم گرایی و قوانین سختگیرانه جایگزین می شود. در همان زمان ، در دوره رنسانس ، برای ایجاد چنین جامعه ای ، مستقیماً به قهرمانان خود احتیاج داشتند: انقلابیون با تفکر توسعه یافته همه جانبه. این بار به ویژه به دانشمندان درخشان ، رهبران قدرتمند و شخصیتهای فوق العاده بسیار سخت احتیاج داشت.
مرحله 4
رمانتیک های بورژوا (T. کارلایل ، ف. شلگل و غیره) ایده قهرمانان را بیشتر در پیش گرفتند و تلاش کردند ، اما تفسیر آنها این ایده را تغییر می دهد و آن را به عنوان چیزی منحصر به فرد ارائه می دهد. از نظر آنها ، قهرمان یک فرد خاص است و نه گروهی از مردم که در میان بقیه مردم برجسته شده و مفاهیم اخلاقی موجود را انکار می کنند. پوپولیست های روسی مفهوم "قهرمان" را تا حدودی متفاوت تفسیر کردند ؛ از نظر آنها ، قهرمان سازی ملی و گروهی بدون یک نمونه نمایشی از یک شخصیت برجسته غیرممکن است.
مرحله 5
اگزیستانسیالیست ها مفهوم "قهرمانی" را در مقابل بورژوازی تفسیر می کنند. آنها بین قهرمان به عنوان یک فرد و قهرمانی گروهی از مردم یا کل ملت تفاوت قائل نیستند. در نظریه مارکسیست - لنینیست ، قهرمانی فدای آسایش فرد برای منافع عمومی است.
