تصویر سنتی در صفحه تلویزیون یا کامپیوتر دو بعدی ، تخت است. درک انسان البته تا حدودی خود مکمل چنین واقعیت مصنوعی است ، اما به طور کلی ، یک تصویر مسطح به شما امکان لذت کامل از تصویر را نمی دهد. با ظهور فناوری های سه بعدی ، راهی برای برون رفت از این وضعیت یافت شد.
فناوری های سه بعدی: سفر به دنیایی سه بعدی
فناوری سه بعدی یک نام کلی برای انواع مختلف تصاویر حجمی است. از انگلیسی ترجمه شده ، ترکیب "3 بعدی" در لغت به معنای "سه بعدی" است. 3D شامل یک تصویر سه بعدی ، گرافیک سه بعدی و همچنین مجموعه ای از ابزارها و روش های سخت افزاری و نرم افزاری است که امکان ایجاد اشیا three سه بعدی را فراهم می کند.
کاربرد اصلی این فناوری ها در ایجاد تصاویر روی صفحه یا صفحه مسطح است. از فناوری های سه بعدی در تلویزیون ، سینما ، معماری و بازی های رایانه ای استفاده می شود. آخرین پیشرفت در فناوری 3D ، اختراع چاپ سه بعدی بود.
امروزه می توان اشیای فیزیکی ساده با طول ، عرض و ارتفاع را روی چاپگرهای سه بعدی مخصوص چاپ کرد.
وقتی صحبت از 3D می شود ، منظور آنها معمولاً فیلمبرداری است. چنین سیستمی امکان ایجاد توهم یک تصویر سه بعدی را که در یک صفحه بزرگ نمایش داده می شود ، میسر می کند. استفاده از فناوری های سه بعدی در سینما بر اساس ویژگی دید دو چشمی انسان است. تمام ریزترین جزئیاتی که تحلیل گر بصری منفعلانه ضبط می کند ، شبکیه به طور جداگانه پردازش می کند. و فقط در این صورت است که مغز عناصر جداگانه تصویر را به یک تصویر سه بعدی جامع متصل می کند.
ویژگی های فناوری های سه بعدی
گرافیک سه بعدی شامل تعامل با یک فضای خیالی است که دارای سه بعد است. اما این دنیای حجمی بر روی یک سطح صاف نمایش داده می شود که فقط دو بعد دارد. در بعضی موارد ، یک شی object یا تصویر به تصویر کشیده شده در هواپیما به صورت سه بعدی و بدون هیچ وسیله اضافی درک می شود.
غالباً ، از کلاه ایمنی مجازی یا عینک مخصوص با اثر استریوسکوپی برای درک واقعیت سه بعدی استفاده می شود.
یک تصویر حجمی در فضای دو بعدی شامل ساخت یک برآمدگی از یک مدل سه بعدی روی یک صفحه یا صفحه مسطح است. در اینجا ، بیشتر اوقات ، بدون استفاده از برنامه های رایانه ای خاص نمی توانید این کار را انجام دهید. در این حالت ، جسمی که به شکل سه بعدی نشان داده می شود ، معمولاً یک کپی دقیق از یک جسم از دنیای مادی است. اما همچنین می تواند به هر روشی انتزاعی باشد ، مثلاً از اشکال هندسی ساخته شده باشد.
ایجاد یک شی 3D سه بعدی با ساخت یک مدل با استفاده از روش های پردازش داده های ریاضی آغاز می شود. به دنبال آن تجسم مدل ریاضی انجام می شود و پس از آن به شکل طرح ریزی در می آید که صحنه یا جسم فیزیکی انتخاب شده برای مدل سازی را منعکس می کند. نتیجه تجسم با کمک ابزار فنی در یک دستگاه ترمینال ، به عنوان مثال ، روی صفحه تلویزیون یا نمایشگر رایانه شخصی نمایش داده می شود.
