"سقوط ستاره ها" - چنین نام شاعرانه ای توسط مردم برای اجسام شهاب سنگی که توسط جاذبه زمین اسیر شده و در جو آن سقوط می کنند ، اختراع شد. سرنوشت بعدی اجسام شهابی با توجه به اندازه آنها تعیین می شود: کوچکترین آنها در جو می سوزند ، بزرگترها به سطح زمین می رسند.
هر جرم آسمانی بزرگتر از گرد و غبار کیهانی ، اما کمتر از یک سیارک ، شهاب سنگ نامیده می شود. به یک شهاب سنگی که در جو زمین می افتد ، شهاب سنگ و شهاب سنگی که روی سطح زمین می بارد ، می گویند.
سرعت سفر در فضا
سرعت حرکت اجرام شهاب سنگ در فضا می تواند متفاوت باشد ، اما در هر صورت از سرعت کیهانی دوم برابر با 11.2 کیلومتر بر ثانیه فراتر می رود. این سرعت به بدن اجازه می دهد تا بر جاذبه گرانش سیاره غلبه کند ، اما فقط در آن اجسام شهاب سنگی است که در منظومه شمسی متولد شده اند. برای شهاب سنگهایی که از خارج می آیند ، سرعتهای بالاتر نیز مشخص است.
حداقل سرعت جسمی شهاب سنگی هنگام دیدار با سیاره زمین با توجه به ارتباط جهات حرکت هر دو جسم تعیین می شود. حداقل قابل مقایسه با سرعت حرکت مداری زمین است - حدود 30 کیلومتر در ثانیه. این مربوط به آن دسته از شهاب سنگهایی است که در همان جهتی حرکت می کنند که گویی در حال رسیدن به زمین هستند. بیشتر این اجرام شهاب سنگی وجود دارد ، زیرا شهاب سنگ ها از ابر ابر سیاره ای دوار زمین به وجود آمده اند ، بنابراین ، باید در همان جهت حرکت کنند.
اگر شهاب سنگ به سمت زمین حرکت کند ، سرعت آن به مدار اضافه می شود و بنابراین بیشتر از این معلوم می شود. سرعت اجسام حاصل از بارش شهابی باران Perseids ، که زمین هر ساله در ماه آگوست از آن عبور می کند ، 61 کیلومتر بر ثانیه است و شهاب سنگ های جریان لئونید ، که این سیاره بین 14 تا 21 نوامبر ملاقات می کند ، 71 کیلومتر بر ثانیه است / ثانیه
بالاترین سرعت برای قطعات دنباله دار معمول است ، از سومین سرعت کیهانی فراتر است - به گونه ای که به بدن اجازه می دهد منظومه شمسی را ترک کند - 16 ، 5 کیلومتر بر ثانیه ، که باید سرعت مداری را به آن اضافه کنید و جهت جهت را اصلاح کنید. حرکت نسبت به زمین.
شهاب سنگ در جو زمین
در لایه های بالایی جو ، هوا تقریباً در حرکت شهاب دخالت نمی کند - در اینجا بسیار نادر است ، فاصله بین مولکول های گاز می تواند از اندازه یک شهاب سنگ متوسط فراتر رود. اما در لایه های متراکمتر جو ، اصطکاک شروع به تأثیر بر روی شهاب می کند و حرکت آن کند می شود. در ارتفاع 10-20 کیلومتری از سطح زمین ، بدن در منطقه تاخیر قرار می گیرد ، سرعت کیهانی خود را از دست می دهد و به عنوان مثال ، در هوا معلق می شود.
متعاقباً مقاومت هوا در اثر گرانش زمین متعادل می شود و شهاب مانند هر جسم دیگری به سطح زمین می افتد. در همان زمان ، سرعت آن بسته به جرم به 50-150 کیلومتر در ثانیه می رسد.
هر شهاب سنگ به سطح زمین نمی رسد و شهاب سنگ می شود ؛ بسیاری از آنها در جو می سوزند. می توانید یک شهاب سنگ را از سطح ذوب شده از یک سنگ معمولی تشخیص دهید.
