عدد یک مفهوم اساسی در ریاضیات است. توابع آن در ارتباط نزدیک با مطالعه مقادیر توسعه یافته است ، این اتصال تا به امروز حفظ شده است ، زیرا در همه شاخه های ریاضیات استفاده از اعداد و در نظر گرفتن مقادیر مختلف ضروری است.
مفهوم "عدد" تعاریف زیادی دارد. اولین مفهوم علمی توسط اقلیدس ارائه شد و ایده اصلی اعداد در عصر حجر ظاهر شد ، زمانی که مردم شروع به حرکت از جمع آوری ساده مواد غذایی به تولید آن کردند. اصطلاحات عددی بسیار سخت متولد شدند و همچنین بسیار آهسته مورد استفاده قرار گرفتند. انسان باستان از تفکر انتزاعی فاصله داشت ، فقط با چند مفهوم روبرو شد: "یک" و "دو" ، سایر مقادیر برای او نامشخص بودند و با یک کلمه "بسیاری" و "سه" و "چهار" مشخص می شدند. مدت هاست که عدد "هفت" حد دانش است. به این ترتیب اولین اعدادی ظاهر شدند که اکنون به آنها طبیعی گفته می شود و برای توصیف تعداد اشیا and و ترتیب اشیا placed قرار گرفته در یک ردیف است. هر اندازه گیری براساس برخی از کمیت ها (حجم ، طول ، وزن و …) انجام می شود. نیاز به اندازه گیری دقیق منجر به تکه تکه شدن واحدهای اولیه اندازه گیری شد. ابتدا آنها را به 2 ، 3 یا بیشتر تقسیم کردند. به این ترتیب اولین کسرهای بتونی بوجود آمد. خیلی دیرتر ، نام کسرهای بتنی شروع به نشان دادن کسرهای انتزاعی کرد. توسعه تجارت ، صنعت ، فناوری ، علم به محاسبات دست و پا گیر بیشتری نیاز داشت که انجام آنها با استفاده از کسرهای اعشاری آسان تر بود. کسرهای اعشاری پس از معرفی سیستم اندازه گیری و وزن در قرن نوزدهم گسترده شد. علوم جدید با چنان مقادیری از پیچیدگی روبرو هستند که مطالعه آنها مستلزم اختراع اعداد جدید است که معرفی آنها باید مطابق با قانون زیر باشد: "اقدامات مربوط به آنها باید کاملاً مشخص شود و منجر به تضاد نشود." برای حل مسائل جدید یا بهبود راه حلهای شناخته شده قبلی ، به سیستمهای عددی جدیدی نیاز است. اکنون هفت سطح تعمیم اعداد به طور کلی پذیرفته شده وجود دارد: طبیعی ، واقعی ، منطقی ، بردار ، مختلط ، ماتریس ، ناقص. برخی از محققان پیشنهاد می کنند درجه تعمیم اعداد را به 12 سطح گسترش دهند.
