در هر زمان از شوخ طبعی قدردانی شده است. افرادی که می دانستند چگونه دیگران را بخندند می توانند از استعداد خود برای درآمد مستقیم و یا ترغیب دیگران استفاده کنند. شوخ طبعی "سیاه" از شکاف ارزش های جامعه بهره می برد و در "تلاقی" خیر و شر زندگی می کند.
تاریخچه منشأ
شوخی با موضوعات "ممنوع": درباره دین ، مرگ ، بیماری ، تقسیم جامعه به دو "اردوگاه" - خنده و آزرده خاطر. مفهوم طنز "سیاه" توسط آندره برتون نویسنده سورئالیست فرانسوی مطرح شد. به نظر بسیاری برتون "پدر شوخ طبعی سیاه" است. بنابراین ، در جزوه "جنازه" برتون از مرگ آناتول فرانسه خوشحال شد و او را "آخرین پیر ادبیات فرانسه" خواند.
طنز "سیاه" در ادبیات
سنت های ادبی خارجی طنز "سیاه" به تعدادی از داستان های جروم ک. جروم ، او. هنری برمی گردد. آزمایشات در این ژانر دشوار نیز توسط دو نویسنده کاملاً غیر مشابه آمریکایی - مارک تواین و ادگار پو انجام شد. تواین در مقاله خود "نامه ای به فرمانده واندربیلت" به شخص دومی (ثروتمندترین مرد ایالات متحده در آن زمان) یك كلاهبرداری كامل ارائه می دهد و چند دلار از جیب خود ارائه می دهد.
در روسیه ، دمیان بدنی ، میخائیل زوشچنکو ، آرکادی آورچنکو ، تفی به طنز سیاه روی آوردند. برخی منتقدان نمایش "باغ گیلاس" چخوف را به آثار طنز "سیاه" نسبت می دهند. در حقیقت ، حماقت و ناامیدی صاحبان قدیمی باغ حد و مرزی ندارد و غم و اندوه در پایان حتی استانیسلاوسکی و نمیروویچ-دانچنکو پیچیده را به درک تراژیک کمدی و صحنه پردازی آن به عنوان یک درام می کشاند.
سینما و طنز "سیاه"
یکی از محبوب ترین کارگردانان زمان ما ، با استفاده از طنز "سیاه" ، تیم برتون است. فیلم های "عروس جسد" ، "کابوس قبل از کریسمس" شامل بسیاری از تمسخرها از مرگ ، نهاد ازدواج و دین است.
طنز "سیاه" به نویسنده ، طنزپرداز و کارگردان مشهور وودی آلن نزدیک است. او در داستان "آرایشگاه گورینگ" با انبوهی از شوخی های "سیاه" درباره پوچ گرایی نازیسم می نویسد ، در فیلم "ویکا کریستینا بارسلونا" او نهاد ازدواج و "رویای آمریکایی" را به صراحت مسخره می کند.
مرزهای شوخ طبعی
همه مردم نمی توانند شوخی های "سیاه" را درک کنند ، آنها می توانند برخی را عصبانی کنند ، تا حد ضرر. شوخ طبعی ناموفق و نامناسب می تواند حتی با نزدیکترین فرد نیز نزاع کند. توانایی تعادل در آستانه مهمترین کیفیت استندآپ کمدین ها ، بازیگران ، سیاستمداران و همه شخصیت های عمومی است.
معمول نیست که در مورد قهرمانان افتاده ، شهدا شوخی کنیم. جامعه می تواند جوک های مربوط به قربانیان سرکوب را محکوم کند. برخی از جوک ها را می توان به عنوان نفرت قومی / مذهبی تلقی کرد. بنابراین ، بهتر است قبل از استفاده از شوخ طبعی "سیاه" به ویژه تند ، به اصل "هفت بار اندازه بگیرید ، یک بار برش" هدایت شوید.
