"جعبه سیاه" پرواز هر هواپیمای مسافربری را صرف نظر از خطوط هوایی یا کشور عزیمت ، همراه می کند. اطلاعات زیادی را که در حالی که بوش در هوا است جمع آوری می کند.
"جعبه سیاه" که به آن ذخیره سازی داخلی نیز معروف است ، تنها یکی از اجزای سیستم برای ثبت اضطراری پارامترهای پرواز است. این یک سیستم گسترده برای جمع آوری ، پردازش و ضبط بسیاری از داده های پرواز است.
اولین ضبط کننده پرواز در سال 1939 توسط دو فرانسوی F. Ussenot و P. Baudouin ایجاد شد ، اما این تنها نمونه اولیه نمونه های مورد استفاده امروز بود. در سال 1953 ، استرالیایی D. Warren نسخه جدیدی از چنین دستگاهی را پیشنهاد داد. وارن پس از شرکت در تحقیق در مورد سقوط هواپیما ، فهمید که دستگاهی که مکالمات خدمه را ضبط می کند ، می تواند وظیفه وی را در یافتن علت سقوط تا حد زیادی تسهیل کند.
ضبط کننده پرواز وارن از نوار مغناطیسی استفاده می کند ، در خم پیچیده می شود و در یک کیف فولادی مخفی می شود. در سال 1956 ، نویسنده خلاقیت خود را به عموم ارائه داد ، و در حال حاضر در سال 1960 تمام هواپیماهای مسافربری در استرالیا به آنها مجهز شدند. به دنبال این کشور ، دیگران نیز چنین تصمیمی گرفتند.
امروزه "جعبه سیاه" بخشی ضروری از سیستم کنترل هواپیما است. این اطلاعات مختلفی را جمع می کند: دور موتور ، فشار سوخت ، درجه حرارت پشت توربین ، سرعت ، ارتفاع پرواز ، مسیر و سایر موارد. اقدامات خدمه نیز ثبت می شود (چرخ دنده عقب و فرود ، درجه انحراف کنترل و سایر داده ها).
هر هواپیمای مسافربری مدرن به دو دستگاه ضبط کننده پرواز مجهز است. یکی از آنها مکالمات خدمه (صوتی) را ضبط می کند ، دیگری پارامترهای پرواز (پارامتری) را ضبط می کند. ضبط کننده مدرن بر خلاف تولید کننده خود ، اطلاعات را در رسانه های نوری یا فلش ثبت می کند.
اقدامات زیادی برای تشکیل "جعبه های سیاه" قوی انجام شده است. ضبط کننده های امروزی قادر به تحمل بار بیش از سه و نیم هزار گرم هستند ، ذخیره اطلاعات در عرض نیم ساعت در هنگام آتش گرفتن جعبه ، در مدت یک ماه غوطه ور شدن در آب به عمق شش هزار متر و به مدت پنج دقیقه تضمین می شود با بیش از حد استاتیک بیش از دو تن. علیرغم نام میانی "جعبه سیاه" ، ضبط کننده های پرواز نارنجی یا قرمز رنگ هستند تا یافتن آنها آسان تر شود.
وظیفه اصلی دستگاه ذخیره سازی روی هواپیما ذخیره اطلاعات مربوط به پرواز است که به ویژه در صورت سقوط هواپیما بسیار مهم است. کارگران با یافتن جعبه سیاه ، داده ها را خوانده ، رمزگشایی و تجزیه و تحلیل می کنند. پس از آن ، می توانید بفهمید که آیا خدمه مرتكب اقدامات اشتباه یا اشتباه شده اند یا اینکه خرابی فنی باعث سقوط شده است.
اما ضبط کننده های پرواز نه تنها در بررسی حوادث به کارکنان هواپیمایی کمک می کنند. پس از هر پرواز ، پرسنل زمینی داده های خوانده شده از آن را مطالعه می کنند ، که نظارت بر شرایط فنی هواپیما و انجام کارهای لازم را امکان پذیر می کند. به عبارت دیگر ، جعبه سیاه به بهبود قابلیت اطمینان و ایمنی سفرهای هوایی کمک می کند.
