طراحی مترو در روسیه از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد ، اما با تمام پیشرفت تکنولوژی ، حتی در همه شهرهای یک میلیون نفری نیز وجود ندارد. ساکنان و میهمانان هشت شهرک بزرگ کشورمان امروز از مترو استفاده می کنند.
قطارهای غیرمعمول
اولین مترو در روسیه ، البته در پایتخت ساخته شد. مترو در سال 1935 افتتاح شد ، از آن زمان به طور فعال توسعه یافته است و اکنون مترو مسکو از نظر ترافیک مسافران پس از مترو توکیو و سئول دوم است. این سیستم از 12 خط تشکیل شده است که حتی تا منطقه مسکو گسترش می یابد. 190 ایستگاه بر روی آنها قرار دارد که به دلیل ویژگی های طراحی و عمق قرارگیری آنها ، در موارد اضطراری می توان از بیشتر آنها به عنوان پناهگاه استفاده کرد.
در طول جنگ ، مسکویت ها از بمباران های نازی ها به مترو گریختند.
از آنجا که مترو به طور کلی هر راه آهن شهری نامیده می شود ، از ترافیک خیابان جدا شده ، مونوریل نیز به آن اشاره می شود. این نوع حمل و نقل در مسکو نیز وجود دارد و مرکز نمایشگاه تمام روسیه و ایستگاه تیمیریازفسکایا را به هم متصل می کند.
همچنین یک مترو غیر استاندارد در ولگوگراد وجود دارد. یک تراموا در امتداد بخشهای زیرزمینی و باز مسیر حرکت می کند. خط مترو 22 ایستگاه دارد و در صورت توسعه می توان ریل های زیرزمینی را به راحتی تبدیل کرد و قطارهای مترو معمولی را راه اندازی کرد.
بیشترین مترو
دومین مورد از نظر سن و حجم تردد مسافران در روسیه مترو سن پترزبورگ است. این خط در سال 1955 افتتاح شد و برای نیم قرن وجود ، تعداد خطوط به 5 مورد و ایستگاهها به 67 ایستگاه افزایش یافت. علاوه بر این ، ساخت و ساز حتی قبل از جنگ آغاز شد ، اما در طول نبردها ایستگاه ها باید تحت آب قرار بگیرند.
سازندگان مترو به دلیل ویژگی های خاص خاک ، از فن آوری های منحصر به فردی در سن پترزبورگ استفاده کردند: آنها از طریق گرانیت ، شناورهای یخ زده و رودخانه های زیرزمینی را مسدود کردند.
مترو سن پترزبورگ به عنوان عمیق ترین مترو در جهان شناخته شد: ایستگاهها و کششها تا آنجا که ممکن بود برای دور زدن بخشهای خطرناک پایین آمدند.
مقام سوم از نظر میزان ترافیک را مترو نووسیبیرسک - تنها جایی فراتر از اورال - به خود اختصاص داده است. از مزایای آن می توان به یک پل مترو بی نظیر در سرتاسر Ob اشاره کرد که دو نیمه شهر را به هم متصل می کند. این بلندترین پل مترو در جهان است (2145 متر شامل روگذرهای ساحلی). سیستم مترو که در سال 1985 افتتاح شد ، فقط دارای دو خط و 13 ایستگاه است. هیچ یک از آنها به عنوان یک موضوع دفاع مدنی شناخته نمی شوند: عمق وقوع به آنها اجازه نمی دهد از انفجارها فرار کنند.
تازگی ایمن
در سایر شهرهای روسیه ، مترو در سیستم حمل و نقل مسافر کمی نسبتاً معتدلتر جای می گیرد. به عنوان مثال ، در نیژنی نووگورود این دو خط با 14 ایستگاه کم عمق است. سامارا دارای 9 ایستگاه در یک خط است.
کازان دارای جوانترین مترو است - پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیال اروپا ساخته شد و در سال 2005 افتتاح شد. مترو کازان امن ترین در کشور است. اما در یکاترینبورگ ، هر دو مترو سنتی (چهارمین مسافر از نظر میزان مسافر در کشور) و قطار برقی شهری با امکان انتقال به مترو وجود دارد.
