مفهوم "موضوع" به طور فعال در بسیاری از حوزه های زندگی عمومی مورد استفاده قرار می گیرد. در علوم مختلف ، به روشهای مختلف تفسیر می شود. اما یک معنی اصلی نیز وجود دارد که در تمام رشته ها مشابه است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در منطق ، موضوع در داوری موضوع مورد بحث است. یا تأیید می شود یا رد می شود. این یکی از مفاهیم اساسی منطق است که بدون آن ساختن هرگونه استنتاج غیرممکن است.
گام 2
در فلسفه ، موضوع از آزادی بیشتری برخوردار است. منظور کسی است که عمل را انجام می دهد. این شخص یا موجودیتی است که شناخت می کند یا فکر می کند. با توجه به اینکه گرایشهای مختلف فلسفی نگرشهای متفاوتی نسبت به توانایی تفکر یا ظهور افراد ، حیوانات و اشیا دارند ، نمی توان حامل خاصی از ویژگیهای یک موضوع را در چارچوب این علم نام برد.
مرحله 3
روانشناسان با موضوع متفاوت رفتار می کنند. آنها معتقدند که اصل خودآگاه ، که می خواهد خود را با کل جهان پیرامون مخالفت کند ، موضوع است. علاوه بر واقعیت پیرامون ، او همچنین خود ، حالات خود را می شناسد ، و آنها را چیزی بیگانه می داند.
مرحله 4
دستور زبان نیز ادعای تفسیر خاص خود از این مفهوم را دارد. در اینجا ، سوژه به عنوان سوژه فهمیده می شود ، که حامل هر حالت یا تولید کننده عمل است.
مرحله 5
در رشته فقه ، موضوعی را شخصی می دانند که دارای حقوق و تعهدات خاصی باشد. به عنوان مثال ، موضوع جرم شهروندی است که مرتکب جرم سنگینی شده است و قادر است مسئولیت آن را به عهده بگیرد.
مرحله 6
در پزشکی ، موضوع شخصی است که حامل برخی از خصوصیات است. به عنوان مثال ، اگر فردی بیمار باشد ، بنابراین ، طبق اصطلاحات پزشکی ، می توان او را یک موضوع بیمار دانست.
مرحله 7
مفهوم "موضوع" نه تنها در اصطلاحات علمی ، بلکه در گفتار محاوره ای نیز مورد استفاده قرار می گیرد. غالباً ، در این حالت ، بار معنایی منفی پیدا می کند. به عنوان مثال ، مظنون فردی غیرقابل اعتماد است.
