منطقه بندی فیزیکی-جغرافیایی با توجه به برخی از ویژگی های فردی (نقش برجسته ، خاک ، آب و هوا - منطقه بندی بخشی) و در یک مجموعه (منطقه بندی چشم انداز) انجام می شود. این راهی برای شناسایی مشخصات مناطق جغرافیایی منفرد است و بنابراین تقسیم سرزمینی کل را تشکیل می دهد.
تاریخچه منطقه سازی
تا قرن نوزدهم ، منطقه سازی اساس علمی نداشت و طبق بارزترین نشانه های خارجی انجام می شد: رودخانه ها ، کوه ها یا مرزهای ایالتی. مفهوم روشنی از تفاوت منطقه بندی فیزیکی - جغرافیایی و اقتصادی وجود نداشت.
در طول قرن 19 ، توسعه فعال رشته های جغرافیایی وجود داشت ، که این امر نیز در شکل گیری منطقه سازی تأثیر داشت. منطقه بندی اقتصادی به عنوان یک جهت مستقل در علم ظاهر شد و طرح های منطقه بندی بخشی به توسعه پرداختند. در همان زمان ، اصل منطقه بندی توسعه یافت. در دوران اتحاد جماهیر شوروی ، منطقه بندی نیز با در نظر گرفتن اصل ولایت ، تغییرات آب و هوایی و ساختارهای بزرگ پوسته زمین شروع شد.
منطقه بندی چگونه است
تقسیم به مناطق بر اساس ترسیم مرزهای طبیعی انجام می شود. هر منطقه تاریخچه توسعه خود را دارد ؛ فرآیندهای طبیعی مشابه در آن اتفاق می افتد. با توجه به ویژگی های منطقه ای ، منطقه بندی کمربندهای فیزیکی و جغرافیایی ، مناطق و زیرزمین ها را از هم متمایز می کند. با توجه به ویژگی های آزون - کشورها و مناطق فیزیکی و جغرافیایی. در مناطق ، از تقسیم داخلی به بخش های جغرافیایی استفاده می شود - این امر به دلیل تأثیر نابرابر اقیانوس ها بر طبیعت قاره ها ضروری شده است. بخشها اقیانوسی ، انتقالی ، قاره ای و به شدت قاره ای هستند.
تقسیم به مناطق ناحیه ای و منطقه ای اتفاقی نیست ، روابط خاصی بین آنها وجود دارد. در مناطق و کشورهای مختلف فیزیکی و جغرافیایی ، فرایندهای طبیعی ممکن است اندکی متفاوت باشد ، که به طور طبیعی منجر به منطقه بندی مشتقات می شود. کمترین سطح چنین پهنه بندی منطقه فیزیکی - جغرافیایی است. هم از نظر اصل ناحیه ای و هم از نظر آزولن همگن است.
منطقه بندی فیزیکی-جغرافیایی یک مبنای مهم جغرافیایی برای حسابداری و ارزیابی منابع طبیعی مجموعه است. تقسیم به واحدهای جغرافیایی اغلب برای برنامه ریزی منطقه ای ، و همچنین برای حمل و نقل ، پزشکی ، ساخت و ساز و سایر اهداف مورد استفاده قرار می گیرد. پهنه بندی فیزیکی و جغرافیایی ارزش عملی یک منطقه خاص را تعیین می کند. به لطف منطقه بندی ، می توان منطقه ای را برای حل یک مشکل خاص انتخاب کرد که نیازهای لازم برای شاخص های طبیعی ، ویژگی های آب و هوایی و غیره را برآورده کند.
