سرمایه داری به روش های مختلفی تعریف می شود ، اما همه توصیفات به این واقعیت خلاصه می شود که این یک سیستم اقتصادی-اجتماعی است که دارای تعدادی ویژگی است: بازار آزاد ، تمایل به افزایش سود ، مالکیت خصوصی ابزار تولید و کار مزدی. همچنین می توان یادآور شد که امروزه در همه کشورها با اقتصاد سرمایه داری لزوماً کنترل دولت و رقابت آزاد وجود دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سرمایه داری یک نظریه اقتصادی است که تولید و توزیع کالاها را به گونه ای تنظیم می کند که آزادی کامل فعالیت تجاری و برابری همه مردم از نظر حقوقی را تضمین کند. نظام سرمایه داری مبتنی بر مالکیت خصوصی است. موتور اقتصاد در این حالت یک مسیر توسعه است که در آن سرمایه و سرمایه با گذشت زمان افزایش می یابد.
گام 2
در تفسیر جماهیر شوروی ، از سرمایه داری به روش مشابه و با برخی اضافات تعبیر می شود. این سیستمی است که در آن ابزار تولید خصوصی است ، در حالی که از نیروی کار اجاره ای به طور فعال بهره برداری می شود ، که منجر به افزایش سرمایه از صاحبان تأسیسات تولیدی می شود ، اما این قابل درک است که خود کارگران استخدام شده عملا با چنین تشکل کارگری. اهمیت اجتماعی ، برابر با اقتصادی ، به سرمایه داری نسبت داده شد. این به عنوان یک نقطه عطف در توسعه جامعه بشری تلقی می شد. در این زمینه ، سرمایه داری توسط فئودالیسم و سوسیالیسم به عنوان یک سیستم اقتصادی - اقتصادی مترقی تر ، پیش از آن بود.
مرحله 3
مشخصه اصلی سرمایه داری این واقعیت است که این سیستم بدون دخالت انسان توسط بازار کنترل می شود. یعنی مسئله اصلی هزینه است و تولید و توزیع کالا بر اساس معیارها و سازوکارهای بازار انجام می شود. عوامل اصلی تنظیم کننده در این مورد عرضه و تقاضا هستند.
مرحله 4
در حقیقت ، سرمایه داری به اصطلاح "ایده آل" یا خالص ، جایی که سرمایه در آن واقعاً مسلط خواهد بود ، در هیچ کجای دنیا یافت نمی شود. در هر کشور ، اقتصاد تا حدی توسط دولت تنظیم می شود ، و همچنین به طور قابل توجهی تحت تأثیر رقابت آزاد است ، که عواملی را ایجاد می کند که خارج از عرضه و تقاضا هستند. نقش کنترل دولت در هر شکل از سرمایه داری مدرن کاملاً مهم است.
مرحله 5
چندین ویژگی اصلی متمایز کننده برای سیستم سرمایه داری وجود دارد. اولاً ، این تجارت به عنوان اساس فعالیت اقتصادی است. تقریباً همه کالاها و خدمات تحت چنین سازمانی برای فروش در نظر گرفته شده اند ؛ کشاورزی معیشتی مجاز است ، اما تقریباً به طور کامل وجود ندارد. مبادله کالا با پول نقد مانند سایر سیستم ها آزادانه و نه اجباری اتفاق می افتد. ثانیا ، امکانات تولیدی متعلق به شخص خصوصی است. ثالثاً ، بیشتر مردم با کار مزدی زندگی می کنند ، یعنی نیروی کار با دستمزد فروخته می شود.
