کنفرانس تهران از 28 نوامبر تا 1 دسامبر 1943 به طول انجامید. سران دولت های اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، ایالات متحده آمریکا و انگلیس در آن شرکت کردند. موضوعات اصلی این کنفرانس به ویژه نظامی - جبهه دوم در اروپا بود. در واقع ، برخلاف تعهدات متحدان انگلیس و آمریکایی ، هرگز در سال 1942 یا 1943 توسط آنها کشف نشد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در آن زمان ، ارتش سرخ در مبارزه با فاشیسم پیروزی های برجسته ای کسب کرده بود. انگلیس و آمریكا تا حدودی ترس از این را داشتند كه در صورت ادامه این امر ، سربازان شوروی می توانند بدون كمك آنها اروپای غربی را آزاد كنند. بنابراین ، تصمیم به افتتاح جبهه دوم شد. چرچیل و روزولت در مورد اینکه این عملیات از کجا ، چه زمانی و در چه مقیاسی باید آغاز شود ، دیدگاه های مختلفی داشتند. نکته آخر را هیئت شوروی بیان کرد. طرح Overlord تصویب شد. بر اساس آن ، جبهه دوم قرار بود در ماه مه 1944 ، با حمله از شمال غربی و جنوب فرانسه به دشمن ، گشوده شود. اتحاد جماهیر شوروی نیز به نوبه خود اعلام کرد قصد دارد همزمان از طرف خود حمله ای انجام دهد تا از احتمال انتقال نیروهای دشمن از جبهه شرقی به جبهه غربی جلوگیری کند.
گام 2
تصمیم بر این شد که اقدامات لازم به منظور مشارکت ترکیه در جنگ علیه آلمان و همچنین کمک به پارتیزان ها در یوگسلاوی انجام شود.
مرحله 3
با توجه به اینکه ژاپن به طور مکرر به ارتش هیتلری کمک می کرد ، علیرغم توافق در مورد بی طرفی با روسیه که در سال 1941 امضا شد ، اتحاد جماهیر شوروی به دیدار ایالات متحده و انگلیس رفت و پس از پیروزی نهایی بر آلمان توافق کرد که علیه ژاپن وارد جنگ شود.
مرحله 4
از جمله ، در این کنفرانس نظم جهانی پس از جنگ و امنیت مردم بحث شد. آمریکا و انگلیس گزینه های مختلفی را برای ساختار آلمان پس از جنگ پیشنهاد کردند ، اما هیچ یک از آنها توسط استالین تأیید نشد. بنابراین پیشنهاد شد که این موضوع به کمیسیون مشاور اروپا ارجاع شود. اما تصمیم بر این شد که کونیگسببرگ آلمانی (بعداً به کالینینگراد تغییر نام یابد) به اتحاد جماهیر شوروی منتقل شود.
مرحله 5
سوال لهستان نیز مورد توجه قرار گرفت. روزولت و چرچیل می خواستند هیئت شوروی را متقاعد کنند که روابط خود را با دولت مهاجر لهستان ، که در لندن بود ، تجدید کند. غرب برای حفظ نظام بورژوازی در آنجا قصد داشت او را دوباره به لهستان برگرداند. اما استالین به دنبال آن نبود. اما توافق اولیه ای مبنی بر عبور مرزهای لهستان پس از جنگ از "خط کرزون" حاصل شد.
مرحله 6
در کنفرانس تهران ، "بیانیه درباره ایران" به تصویب رسید که استقلال و مصونیت ناپذیری ارضی آن را تضمین می کند.
مرحله 7
در نتیجه کنفرانس ، در اول دسامبر سال 1943 ، اعلامیه سه قدرت تصویب شد ، که به تجمع ائتلاف ضد هیتلر کمک کرد و گواه آمادگی کشورهای دارای سیستم های اجتماعی مختلف برای همکاری با یکدیگر در برای حل مشکلات بین المللی
