رودخانه یک جریان ثابت با اندازه بزرگ یا متوسط است. در امتداد یک کانال طبیعی از منبع به سمت دهان جریان دارد. رودخانه ها با بارش ، منابع زیرزمینی و ذوب شدن یخچال ها دوباره پر می شوند. بسته به توپوگرافی منطقه ای که رودخانه ها در آن جریان دارند ، به کوهستانی و مسطح تقسیم می شوند.
ویژگی های رودخانه های کوهستانی
تفاوت های زیادی بین رودخانه های کوهستانی و دشت وجود دارد.
رودخانه های کوهستانی ، به عنوان یک قاعده ، با شیب تند ، جریان سریع و جریان در دره های باریک مشخص می شوند.
دمای آب در آنها بسیار کم است - در قسمت بالای آن فقط در 3-7 درجه تغییر می کند ، حتی در آب کم عمق نیز گرم نمی شود.
کف رودخانه های کوه با سنگ پراکنده شده است ، برخی از آنها متحرک هستند. این امر منجر به ناسازگاری توپوگرافی روز می شود.
سرعت جریان آب در نهرهای کوه حدود 10 متر بر ثانیه است. این یک مقدار قابل توجه است. با این سرعت ، جریان می تواند حتی در اعماق کم نیز فرد را به زمین بیندازد. به هر حال ، به عنوان یک قاعده ، رودخانه های کوهستانی کم عمق هستند - در تنگه ها ارتفاع آب افزایش می یابد ، و در بخشهای آرام کانال دوباره کاهش می یابد. در مناطقی با جریان آرام ، رودخانه می تواند به دور موانع خم شود و جزایر خشکی را تشکیل دهد.
بستر رودخانه اغلب توسط یکپارچه های سنگی در اندازه های مختلف مسدود می شود که به ظهور شکننده ها و گردابها کمک می کند. گاهی اوقات جهت کانال اصلی تغییر می کند ، زیرا بهمن و ریزش سنگ می تواند رودخانه را صدمه بزند.
منابع غذایی رودخانه های کوهستانی
منبع رودخانه های کوهستانی می تواند متفاوت باشد. به طور معمول ، این به موقعیت رودخانه خاصی بستگی دارد.
منابع می توانند کلاه برفی از قله های کوهستان ، منابع زیرزمینی - چشمه ها و رودخانه های زیرزمینی و همچنین بارش جوی در مناطقی باشند که حرکت توده های هوا توسط کوهها متوقف می شود. در این حالت رودخانه از یک دریاچه آلپی سرچشمه می گیرد.
دو عامل آخر اغلب رودخانه هایی را به وجود می آورند که از کوه های مرتفع سرچشمه می گیرند. آنها پایدار هستند و جریان آب خوبی دارند.
اگر کوه ها بلند نباشد ، جریان رودخانه های کوهستانی می تواند بسیار متفاوت باشد. در بهار آنها بیشترین جریان را دارند و تا پاییز می توانند کم عمق شوند و حتی کاملا خشک شوند.
اگر سرچشمه یک رودخانه کوهستانی یخچال باشد ، پر بودن آن از جمله ، به شدت به ارتفاع کلاهک برف بستگی دارد. هرچه بزرگتر باشد ، رودخانه پرتر خواهد شد.
با این حال ، اغلب رودخانه ها بیش از یک منبع دارند. به طور معمول ، این ترکیبی از دو عامل است - ذوب شدن یخچال و منابع زیرزمینی.
در بهار ، برف ذوب شده جویبارهای کوچکی می دهد که از رشته کوه ها به پایین سرازیر می شوند. این جریان های کوچک ، وقتی با هم ترکیب شوند ، جریان های بزرگتری را تشکیل می دهند. در مسیر خود ، آنها با شارژ مجدد به صورت منابع زیرزمینی روبرو می شوند ، که اغلب برای چشم قابل مشاهده نیستند و در لایه های عمیق خاک قرار دارند.
اما نقش بارش جوی نیز عالی است. باران ها و بادهای گرم که در حال جمع شدن هستند ، می توانند رودخانه جدیدی ایجاد کرده و سطح آب رودخانه موجود را به طرز چشمگیری افزایش دهند.
