کمیته ناگفته توسط الکساندر اول و همکارانش ، که بخشی از باشگاه "حلقه دوستان جوان" بودند (V. P Kochubei ، N. N. Novosiltsev ، P. A. Stroganov ، N. A. Chartoryisky) 24 ژوئن (6 ژوئیه) 1801 ایجاد شد. این یک نهاد عالی مشاور غیر رسمی بود.
پس از ناکامی در شورای ضروری ، الکساندر اول تصمیم گرفت تنها به دوستان خود اعتماد کند. کمیته مخفی رسماً یک ارگان دولتی نبود ، اما در مورد موضوعات اصلاحات در روسیه بحث می کرد. یکی از بحثهای مهم در کمیته ، بررسی سوال دهقانان بود. همچنین به بازرگانان و بورژوازی حق خرید زمین به عنوان مالکیت داده شد.
در تاریخ 20 فوریه 1803 ، فرمان معروف "در مورد کشاورزان آزاد" امضا شد. اعیان اکنون حق داشتند که رعیت را آزاد کنند و علاوه بر دیه مشخصی به آنها زمین بدهند. اگرچه این فرمان به معنای حمایت دولت از "دهقانان" بود ، اما در زمان الكساندر اول ، بیش از 0.5 درصد از تعداد كل رعیت آزاد نشد. آنها برخی از س questionsالات را به تعویق انداختند. بنابراین پروژه لغو رعیت و منع اعیان از دادن رعیت بدون زمین برای فروش رد شد.
برخی از نکات بحث آنها توسط اعضای کمیته مخفی اجرا نشده است. به عنوان مثال ، آنها تصمیم به بازسازی سنا را رد کردند ، در نتیجه او می توانست از قدرت اجرایی و قانونگذاری برخوردار باشد. در 8 سپتامبر 1802 ، کلیه دانشکده ها به وزارتخانه ها منتقل شدند. ایجاد هشت وزارتخانه گام جدیدی در توسعه دولت بود. اگرچه این وزارتخانه هیچگونه وظیفه قضایی نداشت ، اما امروز نیز وجود دارد.
در سال 1804 فرمانی درباره "آزاد اندیشی" به تصویب رسید ، پس از آن آنها به آزادی تفکر و نوشتن وفادارتر شدند.
اصلاحاتی در آموزش و پرورش نیز انجام شد. اکنون دانشگاه ها استقلال خود را داشتند و در آغاز به معنای بی معنی و امکان آموزش رایگان پایبند بودند.
جلسات کمیته مخفی تا پایان سال 1803 دائمی بود. با شروع سال 1804 ، کمیته جلسات کمتری را شروع کرد ، و پس از آن کاملاً متوقف شد. اسکندر 1 قدرت خود را تقویت کرد و دیگر نیازی به مشاوران نداشت. متعاقباً اعضای کمیته مخفی مناصب عالی را به دست گرفتند. روسیه هرگز به یک کشور مشروطه تبدیل نشد.
