طعم فقط خاصیت غذا نیست. انسان سلیقه ای دارد ، خوب یا بد. سلیقه خوب ، توانایی دیدن زیبایی ، یافتن هماهنگی در هر چیزی است که اطراف آن را گرفته ، لذت زیبایی شناختی از چیزها را دریافت کرده و می تواند این زیبایی را برای دیگران آشکار کند.
طعمش چیه
غالباً اینگونه قضاوت می شود که شخصی از طرز لباس پوشیدن خوش ذوق است یا از نظر سلیقه کاملاً کم است. و تعجب آور نیست: شناخته شده است که مردم با لباس خود استقبال می کنند.
توانایی ارائه خود ، ایجاد یک تصویر جامع از وسایل کمد لباس و داده های طبیعی فرد ، بازی کردن مزایای بدون شک و جلب توجه از کاستی ها - اینها شاید اصلی ترین ویژگی هایی باشد که وجود طعم و مزه در لباس را تعیین می کند.
اینکه تصور کنیم سلیقه پیروی از روندهای مد است اشتباه است. همه چیزهایی که در دیوارهای باریک باریک عالی به نظر می رسند از نظر شخصی خاص ارگانیک به نظر نمی رسند. برعکس ، موارد "خارج از زمان" وجود دارد که چندین سال یا حتی چند دهه پیش بسیار عالی به نظر می رسیدند و تا به امروز اهمیت خود را از دست نداده اند. به این جزییات کمد لباس اساسی نیز گفته می شود.
اعتقاد بر این است که یک فرد خوش ذوق هر فصل کمد لباس خود را مطابق با آخرین روند مد تغییر نمی دهد ، بلکه فقط لوازم جانبی مد و جزئیات را به کمد لباس اصلی خود اضافه می کند.
مطمئناً ، صاحب خوش سلیقه هنگام انتخاب لباس ، ویژگی های شکل ، سن و نحوه حرکت و مناسب بودن این یا آن چیز را در یک موقعیت خاص در نظر می گیرد. او هرگز حتی زیباترین لباس ساحلی را به دفتر نمی پوشد یا با کت و شلوار تجاری قرار ملاقات نمی گذارد.
وجود یا عدم وجود طعم و مزه همچنین تعیین می کند که وی چگونه زیستگاه خود را سازماندهی می کند ، مسکن ، محل کار ، فضای داخلی اتومبیل شما. و چندان مهم نیست که آپارتمان در چه سبکی مبله شود ، ساکن آن مینیمالیسم زاهدانه یا باروک مجلل را ترجیح می دهد. نکته اصلی این است که تمام جزئیات داخلی مناسب ، ارگانیک به نظر می رسند و یک مجموعه واحد را تشکیل می دهند.
اما حتی شیک ترین اتاق مبله ، اول از همه ، باید برای زندگی مناسب باشد ، مناسب صاحب آن باشد ، با ریتم معمول زندگی او ، فعالیت های مورد علاقه سازگار باشد. ترکیب راحتی و زیبایی بالاترین جلوه سلیقه در توانایی سازماندهی فضای زندگی است.
چگونه سلیقه را پرورش دهیم
اما توانایی انتخاب سلیقه ای چیزهایی که فرد را احاطه کرده است ، اعم از لباس یا وسایل داخلی ، بدون توانایی درک زیبایی آنچه قبلاً توسط بشر طی قرون طولانی وجود خود ایجاد شده ، غیرممکن است. اول از همه ، این هنر است. توانایی درک زیبایی زبان یک اثر ادبی ، خطوط لاکونیک یا غریب یک بنای معماری ، هماهنگی سازهای موسیقی یا ترکیب رنگ ها روی بوم هنرمند - همه اینها از یک سلیقه هنری پیشرفته صحبت می کند. فرد پس از یادگیری دیدن و قدردانی از زیبایی در هنر ، قادر خواهد بود این مهارت را در زندگی خود به کار گیرد.
و البته ، طبیعت اصلی ترین "مربی" خوش سلیقگی بود و هست. در هیچ یک از خلاقیت های او هیچ ناهماهنگی وجود ندارد ، ترکیبی از ناسازگار ، همه چیز هماهنگ و ارگانیک است. اگر کسی یاد بگیرد زیبایی طبیعت را ببیند و احساس کند ، "راههایی" را که "به آنها خطوط لاکونیک" بدست می آورد ، وحدت رنگ و فرم را مشاهده کند - فقط در این صورت قادر به ایجاد حس چشایی است. در حقیقت ، نباید فراموش کرد که انسان نیز موجودی طبیعی است ، به این معنی که درک زیبایی و هماهنگی در او نمی تواند با قوانین طبیعی مغایرت داشته باشد.
