تروریسم واقعیتی غم انگیز و وحشتناک از دوران مدرن است. هر از گاهی در کشورهای مختلف خشونت و ارعاب وحشیانه ای انجام می شود که شامل تلفات انسانی است. این مشکل به روسیه نیز رحم نکرده است. در بیشتر موارد ، اقدامات تروریستی توسط بمب گذاران انتحاری انجام می شود ، یعنی عامل این جنایت جان خود را فدا می کند.
شکل تروریسم ، وقتی شخصی خود را منفجر می کند ، برای سازمان دهندگان جنایات بسیار مفید است. اول ، آنها مجبور نیستند مشکل نجات عامل این عمل تروریستی را حل کنند. ثانیا ، این خطر از بین می رود که مرتکب ، به دست سرویس های ویژه افتاده ، به همدستان خود خیانت کند. تأثیر روانشناختی چنین اقداماتی چندین برابر می شود ، زیرا تروریست حتی از زندگی خود نیز دریغ نکرده است ، به این معنی که سازمان او به معنای واقعی کلمه برای هر چیزی آماده است. علاوه بر این ، جذب هواداران با ایجاد هاله "شهادت" ، به ویژه در جوانان که هنوز جهت گیری و تجربه زندگی مشخص ندارند ، تسهیل می شود.
به منظور مجبور کردن شخص به عنوان یک بمب گذار انتحاری ، تعدادی روش بر اساس تأثیرات جسمی ، روانی و پزشکی وجود دارد. بمب گذاران انتحاری بالقوه از میان افراد تأثیرگذار ، با اراده ضعیف ، "پیروان" تلفظ می شوند که می توانند با ساختن آنها به ابزاری مطیع در دستان اشتباه ، از نظر روانی شکسته شوند. به آنها آموخته شده است كه با ارتكاب يك عمل تروريستي ، نه تنها يك عمل مقدس انجام مي دهند ، بلكه رشادت هاي خود را به اثبات مي رسانند ، خود را تجليل و جاودانه مي كنند.
یک محیط حاصلخیز که بمب گذاران انتحاری آینده از آن استخدام می شوند - متعصبان مذهبی. در صورت نابودی کافران به قیمت جان خود ، به آنها وعده سعادت ابدی آسمانی داده می شود. در عین حال ، مفهوم "کافران" توسط مربیان معنوی تروریست ها بسیار گسترده تفسیر می شود: آنها حتی شامل هم کیشان هستند که دیدگاه ها و روش های بسیار رادیکال رهبری سازمان های تروریستی را تأیید نمی کنند.
علاوه بر این ، بسیاری از بمب گذاران انتحاری در خانواده های بسیار فقیری متولد و بزرگ شده اند. آنها تضمین هایی را دریافت کرده اند که به عزیزانشان کمک مادی می شود ، هیچ راهی برای خروج از فقر نمی بینند و به مرگ می روند. و ، به عنوان یک قاعده ، پس از یک اقدام تروریستی ، بستگان مجرم واقعاً مقدار قابل توجهی (طبق معیارهای خود) ، هم از رهبری سازمان و هم از انواع حامیان مالی دریافت می کنند.
سرانجام ، زنان اغلب به عنوان بمب گذاران انتحاری مورد استفاده قرار می گیرند. برای بسیاری از مردم ، زنی که شوهر خود را از دست داده است ، هنوز موجودی فرومایه محسوب می شود. وی موظف است فرزندان خود را به وسیله نزدیکان شوهرش تربیت کند و زندگی شخصی خود را به طور مستقل تنظیم کند. بنابراین ، زنان بیوه مبارز ، که به اطاعت بی چون و چرا از مردان عادت کرده اند ، گاهی طعمه ای آسان برای سازمان دهندگان اقدامات تروریستی می شوند.
