در دوران باستان ، یک سرود را آواز ستایش خدایان می نامیدند. با گذشت زمان ، از مداحی ها برای ستایش شخصیت های عمومی ، حاکمان ، به عنوان آهنگ های انقلابی و نمادهای ملی استفاده شد. این یکی از اشکال هنری است که زمینه ساز توسعه ادبیات به طور کلی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
صرف نظر از موضوع ، همه سرودها دارای ویژگی های مشترک هستند. مشخصه های آنها با جذابیت برای شیئ جلالی ، مقایسه و توصیف شایستگی های آن ، غالباً هذلولی ، تصاویر استعاره ای ، برشمردن شاهکارها یا معجزات است.
گام 2
از نظر تاریخی ، این ژانر در زمانی شکوفا شد که دین نقشی غالب در زندگی جامعه داشت. همچنین ، در زمانی که علاقه به عرفان افزایش یافت ، سرودها در دوره اقتصادی ، و سپس زوال اخلاقی ساخته شده اند.
مرحله 3
سرودها در ادبیات شرق باستان بسیار گسترده بود. قدیمی ترین بنای ادبی Rig Veda (ودا از سرودها) است - مجموعه ای شامل بیش از هزار سرود که در اصل فقط به صورت شفاهی وجود داشته و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
مرحله 4
در یونان و روم ، سرودهای مذهبی چندان قابل توجه نیستند ، اما با این وجود در شعر وجود دارد. سرودها در محتوای تراژدی ها گنجانده شده بودند و م epلفه حماسی بر آنها مسلط بود. به همین دلیل ، گاهی چنین آثاری منحصراً داستانی می شدند. علاوه بر این ، در یونان و روم ، به مناسبت اعیاد بزرگ و شایستگی های شخصیت های عمومی ، سرودهایی ساخته می شد.
مرحله 5
شکوفایی شکل سرود در عصر مسیحیت اولیه اتفاق افتاد. از سرودها به ویژه در بیزانس به طور فعال استفاده می شد. بعداً ، همراه با مسیحیت ، این سرود به فرهنگ اسلاوی نفوذ کرد.
مرحله 6
انگیزه های جدید در سرودهای دوران رنسانس ظاهر شد. آوازهای ستایش از تصاویر پانته ایستی اشباع شده بود. نمایندگان بورژوازی شهری با شرکت در جنبشهای اصلاح ، سرودهای کاتولیک را بازسازی کردند و بر اساس آنها کارهای تبلیغاتی ایجاد کردند.
مرحله 7
با توجه به این واقعیت که از سرودها به عنوان "آواز جنگ" استفاده می شد ، سرودهای ملی - بزرگوار ، اما قبلاً از محتوای مذهبی آزاد شده بودند. آنها می توانند احساسات انقلابی را منعکس کنند ("مارسی") یا برعکس ، به عنوان نمونه ای از شعر رسمی دربار (خدا شاه را حفظ کند) عمل کنند. در کنار چنین آثاری ، اشکال تقلیدآمیز سرودها نیز وجود داشت که در یک فرم پاتوس رسمی با ارائه محتوای کمیک ارائه می شد.
مرحله 8
همراه با پرچم و نشان ، سرود یک نماد ملی است. اولین سرود ملی که به طور گسترده ای شناخته می شود خدا را نجات دهد پادشاه است. با این حال ، به عنوان یک مورد رسمی تأیید نشده است. علی رغم این ، بر اساس ملودی او ، اولین سرودهای بسیاری از ایالت ها (از جمله "خدا نجات دهد تزار" روسی) ایجاد شد. پس از تصویب سرودهای ملی توسط دولت ، بیشتر آنها ملودی منحصر به فرد خود را دریافت کردند.
