کروماتوگرافی لایه نازک یک روش تجزیه و تحلیل شیمیایی است که بر اساس استفاده از یک لایه جاذب با ضخامت 0.1-0.5 میلی متر به عنوان یک مرحله ثابت است. روش TLC می تواند در زمینه های مختلف مورد استفاده قرار گیرد و امکان تعیین طیف گسترده ای از ترکیبات شیمیایی را فراهم می کند.
اصل روش
روش کروماتوگرافی لایه نازک از روش کروماتوگرافی کاغذی متولد شد و اولین آزمایشات در دهه 80 قرن نوزدهم انجام شد. استفاده فعال از این تحلیل تنها پس از سال 1938 آغاز شد.
تکنیک TLC شامل یک فاز متحرک (eluent) ، یک فاز ثابت (جاذب) و یک آنالیز است. فاز ثابت روی صفحه مخصوص اعمال و ثابت می شود. صفحه می تواند از شیشه ، آلومینیوم یا پلاستیک ساخته شود - این لایه های قابل استفاده مجدد هستند که باید پس از هر بار استفاده ، کاملاً شسته ، خشک شوند و برای استفاده از جاذب آماده شوند. همچنین می توان از صفحات کاغذی استفاده کرد که پس از استفاده دفع می شوند.
ژل سیلیکا اغلب به عنوان فاز ثابت استفاده می شود ، اما می توان از جاذب های دیگر ، به عنوان مثال ، اکسید آلومینیوم استفاده کرد. هنگام استفاده از این یا آن جاذب ، باید دقیقاً از این فن آوری پیروی کرد تا نتیجه دقیق باشد ، به عنوان مثال ، زیرا اگر هوا در آزمایشگاه بیش از حد مرطوب باشد ، ژل سیلیکا می تواند نتیجه نادرستی ایجاد کند.
از حلال ها به عنوان فاز متحرک استفاده می شود ، به عنوان مثال ، آب ، اسید استیک ، اتانول ، استون ، بنزن. انتخاب یک حلال باید با مسئولیت پذیری انجام شود ، زیرا نتیجه کروماتوگرافی مستقیماً به کیفیت آن (گرانروی ، چگالی ، خلوص) بستگی دارد. برای هر نمونه مورد تجزیه و تحلیل یک حلال جداگانه انتخاب می شود.
تحلیل و بررسی
نمونه باید در یک حلال رقیق شود. اگر انحلال کامل اتفاق نیفتد و ناخالصی های زیادی باقی مانده باشد ، می توان نمونه را با استخراج پاک کرد.
استفاده از نمونه بر روی صفحه می تواند به صورت خودکار یا دستی انجام شود. در کاربردهای اتوماتیک از روش میکرو اسپری استفاده می شود که هر نمونه روی ناحیه مناسب بستر پاشیده می شود. برای کاربرد دستی ، از میکرو پیپت استفاده می شود. علائم مداد روی صفحه برای هر نمونه قرار می گیرد. هر نمونه با یک مویرگ بر روی صفحه در یک خط و در فاصله کافی از علائم اعمال می شود تا با کربن سرب واکنش ندهد.
صفحه در ظرفی قرار داده می شود که در پایین آن ماده پاک کننده ریخته می شود. تکیه گاه با یک لبه درون رگ تا خط مشخص شده قرار می گیرد. رگ کاملاً بسته شده است تا از تبخیر فاز متحرک جلوگیری شود. تحت عمل نیروهای مویرگی ، مواد شستشو شروع به بالا آمدن لایه جاذب می کند. با رسیدن ماده شستشو به سطح مشخصی ، صفحه از ظرف خارج شده و خشک می شود.
اگر ماده مورد نظر فاقد رنگ باشد ، در زیر لایه قابل مشاهده نخواهد بود. بنابراین ، تجسم انجام می شود - پردازش صفحه با بخار ید یا سایر رنگ ها.
پس از چنین پردازشی ، نتیجه ارزیابی می شود. مناطق رنگی با شدت متفاوت بر روی جاذب ظاهر می شوند. برای تعیین یک ماده (یا گروهی از مواد) ، مناطق رنگی ، اندازه ، شدت و تحرک آنها با یک نمونه مرجع مقایسه می شود.
روش TLC به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد زیرا سریع ، ارزان ، دقیق ، بصری است و به تجهیزات پیچیده ای احتیاج ندارد و تفسیر آن آسان است.
