این معیار را می توان وابستگی طبیعی یا مصنوعی نامید که در ریاضیات ، نظریه کنترل ، طبیعت و احساسات انسانی وجود دارد. این معیار ما را مجبور می کند تا سیستم یا کل ارگانیسم را به گونه ای تغییر دهیم که بتوان آن را به حداقل رساند یا به حداکثر رساند ، اما در عین حال سیستم را به سمت حداکثر یکپارچگی سوق می دهد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
معیارهای حقیقت دانش ، منطقی یا تجربی ، به ویژه متمایز می شوند. معیارهای حقیقت ، قوانین منطقی هستند که در آنها هر آنچه از نظر منطقی صحیح است و هیچ گونه تناقضی ندارد ، درست تلقی می شود. در روش های تجربی ، حقیقت این است که با داده های حاصل از آزمایش مطابقت دارد.
گام 2
این معیار می تواند به عنوان ارزیابی یک عمل یا روند خاص عمل کند. بر اساس آن ، ارزیابی یا طبقه بندی یک شی صورت می گیرد.
مرحله 3
همچنین معیارهای ویژه ای برای بهینه سازی وجود دارد ، که شاخص های مشخصی برای حل یک مسئله است ، که براساس آن بهینه بودن محلول به دست آمده برآورد می شود ، حداکثر رضایت از الزامات مطرح شده بهینه سازی مبتنی بر یافتن بهترین راه حل برای یک مسئله خاص با پارامترهای داده شده است. همه چیز با این واقعیت پیچیده است که در هنگام توصیف یک شی to دشوار است یک معیار جداگانه انتخاب کنید ، که یکی از اصلی ترین ها باشد و از کامل بودن الزامات اطمینان حاصل کند.
مرحله 4
معیارهای پیشرفت نیز وجود دارد که به عنوان افزایش در سطح سازماندهی سیستم عمل می کند ، که در ادغام عناصر آن و افزایش درجه یکپارچگی ، قابلیت های انطباقی ، کارایی عملکرد منعکس می شود ، که پتانسیل بالاتری برای پیشرفت بیشتر دارد. توسعه.
مرحله 5
معیار طبیعت ، تقدیر جهانی طبیعت برای ارضای یکپارچگی خود و یکپارچگی اشکال خاص آن است.
مرحله 6
معیار جهانی معیار اصلی است که در بالای درخت معیار قرار دارد و سایر پارامترها و وابستگی های متقابل را تابع می کند.
مرحله 7
سبک معیار رفتار ، سبکی آزاد است با توانایی انتخاب تصمیمات خاص مطابق با حوزه ارزیابی و جهان بینی شخص ، و نه از طریق نقش در یک سناریو و موقعیت خاص.
