رسم است که از هنر نقاشی پارچه به عنوان باتیک یاد می شود. در روند کار ، صنعتگران از ترکیبات ذخیره خاص استفاده می کنند و پارچه را با رنگ های خاص پردازش می کنند. چیزهایی که با استفاده از تکنیک باتیک نقاشی شده اند از نظر زیبایی چشمگیر هستند و اغلب نمایانگر آثار هنری واقعی هستند.
تاریخچه باتیک
از زمان های بسیار قدیم ، مردم رنگ آمیزی و تزئین پارچه را آموخته اند و این شغل را به یکی از مهمترین کارها تبدیل کرده اند. اولین استادان رنگرزی و چاپ پارچه در سرزمین های چین و هند مدرن زندگی می کردند. دانشمندان دریافته اند که رنگ های طبیعی کشف شده و از هزاره قبل از میلاد استفاده می شود. بسیاری نام جزیره جاوه اندونزی را شنیده اند. این مکان به درستی مرکز جهانی پیدایش باتیک محسوب می شود. همان کلمه در آنجا ظاهر شد. به معنای واقعی کلمه به روسی ترجمه می شود ، این به معنای روش نقاشی با استفاده از موم داغ است. از جاوه ای ، این هنر توسط هندوها و چینی ها ، مصری ها و ساکنان پرو باستان پذیرفته شد.
اکثر مورخان بر این عقیده اند که منشا of باتیک را باید به قرون XIII-XIV نسبت داد. با این حال ، این تنها پس از چندین قرن - تا قرن هفدهم - گسترده شد. پس از آن بود که ساز خاصی ایجاد شد که در گویش محلی "شعار" خوانده می شد. این کار برای استفاده از الگوهای روی پارچه با استفاده از موم مذاب طراحی شده است. از نظر ظاهری ، چانگ تینگ یک ظرف مسی کوچک بود که مجهز به دستگیره بامبو یا چوب بود و همچنین دارای چندین خروجی خمیده بود. در حال حاضر ، استفاده از این ابزار در پس زمینه محو شده است ، زیرا محبوب ترین در جاوا تبدیل به "چاپ" مهر زنی شده است.
نقاشی روی پارچه چگونه است
هنگام طراحی پارچه ها ، صنعتگران از ذخیره مخلوط های مختلف استفاده می کنند. آنها مناطقی از پارچه را که بدون رنگ باقی می مانند ، می پوشانند. ترکیب این ذخیره ممکن است شامل اجزای مختلفی باشد: رزین های گیاهی و چوبی ، پارافین ، موم. ذخیره برای اشباع پارچه و محافظت قابل اعتماد از آن در برابر اثرات رنگ طراحی شده است.
وقتی پارچه آماده شد ، در رنگ فرو رفته و پس از مدتی ذخیره موجود برداشته می شود. نقاشی سفید روی بوم باقی مانده است ، در حالی که بقیه پس زمینه کاملاً روی آن نقاشی شده است.
علی رغم این واقعیت که به تازگی از تمبر استفاده گسترده ای می شود ، پارچه ها اغلب با دست نقاشی می شوند. روش های مختلفی برای نقاشی دستی وجود دارد و هرکدام ویژگی های خاص خود را دارند.
هنگامی که ذخیره به صورت یک حلقه بسته روی پارچه اعمال می شود و از قبل در داخل آن قرار دارد ، محصول باید رنگ آمیزی شود - این یک باتیک سرد است. نقشه ها در این روش با گرافیک واضح مشخص می شوند و تعداد رنگ های استفاده شده محدود نیست. اگر این ذخیره هم برای ترسیم کانتور و هم برای پوشش مناطق جداگانه پارچه مفید باشد ، چنین نقاشی را باتیک گرم می نامند. با نقاشی آزاد ، الگوها با ضربه های آزاد اعمال می شوند. سرانجام ، تکنیک باتیک گره دار دیگر به معنای رنگ آمیزی پارچه نیست بلکه به معنای رنگ آمیزی انحصاری آن است. مناطق جداگانه ای از مواد را می توان به صورت گره ای گره زد.
