فضایی که کنش یک اثر هنری در آن غوطه ور است ، از بسیاری جهات پیش فرض توسعه مضامین خاص و ساخت سازه های پیرنگ را فرض می کند. این را می توان در مثال رمانی مانند پدران و پسران به وضوح مشاهده کرد.
از آنجا که فضای توصیف شده در یک اثر هنری همیشه نوعی مفهوم نویسنده از جهان است ، (به طور خودکار) توسط نویسنده با ویژگی تعمیم دهنده اعطا می شود.
مانند هر اثر مهم دیگر تورگنیف ، صحنه اصلی اقدام در رمان "پدران و پسران" ، املاک صاحبان خانه است. در اینجا ، البته ، این املاک Kirsanovs و املاک Odintsova است - فضاهایی که طرح اصلی و خطوط معنایی به آنها متصل است ، که اجازه می دهد در رابطه Bazarov با پاول پتروویچ و Odintsova.
اقدام خارجی
املاک کیرسانوف برای صحنه های "درگیری" بین بازاروف و پاول پتروویچ ، اختلافات ایدئولوژیک آنها مهم است. املاک Odintsova - توسعه یک رابطه عاشقانه بین او و Bazarov. اما هنوز ، هم در حالت اول و هم در حالت دوم ، خواننده فضاهای یخ زده ، ساکن را می بیند و فقط Bazarov قادر است زندگی را در آنها زنده کند. بنابراین پاول پتروویچ پس از ورود بازاروف به طور محسوسی زنده می شود ، ظاهر خود را از یک نجیب زاده خسته به یک مدافع سرسخت ارزش های لیبرال و غیره تغییر می دهد. اودینتسوا غوطه ور در یک حالت تنبل ، بی هدف و به قول او "آرام" است ، تقریباً آماده پاسخگویی به احساسات بازاروف است ، اما عادت در این جنگ پیروز می شود. بنابراین ، بازاروف نتواند زندگی مستقر را تحریک کند و این دقیقاً عملکرد او به عنوان انقلابی است.
اقدام داخلی
علاوه بر این ، این عمل می تواند نه تنها خارجی ، بلکه داخلی نیز باشد. و چنین عملی در رمان نقش نسبتاً مهمی دارد. این البته "تکامل" بذاروف است که پیش از چشم خواننده آغاز و پایان می یابد. بازاروف ، با رد چشم انداز آرمان گرایانه ، به عقاید مادی گرایانه پایبند است ، که پیوسته آنها را نشان می دهد ، اما شکافی در زره عقل او پس از ملاقات با مادام اودینتسوا و ایجاد احساس عشق نسبت به او ظاهر می شود. بنابراین ، در داخل ، عمل روند طرح را به خود اختصاص می دهد. در پایان رمان ، تقریباً در زمان مرگش ، Bazarov می گوید کاملاً غیر منتظره (برای خواننده) ، عملاً شاعرانه (حداقل از بازاروف ، که خواننده در صفحات اول با او ملاقات می کند ، انتظار چنین کلماتی وجود ندارد): "چراغ در حال مرگ را بکش و بگذار خاموش شود" ، که از نوعی تحول درونی قهرمان صحبت می کند (البته نه رادیکال ، زیرا او نظرات خود را رد نمی کند ، اما با این وجود تغییراتی که در او رخ داده است واضح است) و بدین ترتیب یکی از مکانهای توسعه عمل ، دنیای درونی قهرمان ، روح او می شود.
