دیفنباخیا گیاهی تماشایی است که طراحان داخلی از آن استقبال می کنند. به طور دقیق تر ، این یک گروه از گیاهان از خانواده آرویدها است ، اکنون بیش از پنجاه گونه دیفنباخیا در جهان وجود دارد. این بومیان مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی در فضاهای وسیع رونق می گیرند. آنها خیلی سریع رشد می کنند. عنصر اصلی تزئینی برگها است ، اما گلها نیز بسیار ظریف به نظر می رسند.
چگونه دیفنباخیا رشد می کند
تقریباً همه انواع دیفنباخیا ساقه های ضخیم ، مستقیم و گوشتی دارند. غالباً ، این گیاه دارای یک نقطه رشد ، در بالای شاخه است. اما برخی از گونه ها به خوبی منشعب می شوند. همه دیفنباخیا خیلی سریع رشد می کنند. با گذشت زمان ، پایین ساقه سفت و لخت می شود ، به طوری که گیاه قدیمی به تدریج زیبایی خود را از دست می دهد. اما این مهم نیست ، زیرا Dieffenbachia بی تکلف است و به راحتی پیوند را تحمل می کند.
گلفروشان اروپایی گونه هایی از این گیاه مانند Dieffenbachia Leopold ، Prelestnaya ، Oersteda ، Bause ، Spotted و برخی دیگر را می کارند. در حال حاضر ، در میان گونه ها و گونه های مختلف این گیاه ، انواع کوتوله وجود دارد ، بنابراین این گل می تواند نه تنها یک دفتر بزرگ ، بلکه یک آپارتمان کوچک را نیز تزئین کند. در بیشتر گونه ها ، ساقه ها و برگ ها بیضی شکل ، چرمی ، لکه های روشن است ، اگرچه گیاهانی با رنگ سبز عمیق ، بدون هیچ شکافی وجود دارد. در گلکاری های داخلی ، نه تنها انواع مختلف این گیاه اکنون شناخته شده است ، بلکه ترکیبی کاملاً بی شمار است. آنها تقریباً همان شکوفا می شوند.
گل چیست
گل آذین دیفنباخیا مانند همه گیاهان آروئیدی گوش است که به طرز مبهمی به ذرت شباهت دارد. گلدهی معمولاً در بهار ، اواخر آوریل یا اوایل ماه مه آغاز می شود. ظاهر یک گل منظره شگفت انگیزی است. گوش از زیر بغل برگ خارج می شود. این روتختی ، اغلب خامه ای ، گاهی سبز. متأسفانه ، دیفنباخیا در خانه بسیار نادر و برای مدت کوتاهی شکوفا می شود.
گل دهی چند روز طول می کشد. سپس گوش پژمرده می شود ، اما به خودی خود نمی افتد. بهتر است قطع شود زیرا مواد مغذی گیاه را می گیرد. اگر گوش خشک شده برداشته نشود ، رشد گیاه ممکن است کند شود. بعضی اوقات برگهای پایین تر نسبت به گیاه غیرگلدار شروع به خشک شدن و ریزش می کنند. با این حال ، دیفنباخیا توسط برخی از حشرات عرض های جغرافیایی ما گرده افشانی می شود ، و اگر این اتفاق بیفتد ، توت های قرمز روشن یا نارنجی به جای گل ، بسیار تزئینی ، اما در عین حال سمی ظاهر می شوند.
اقدامات پیشگیرانه
دیفنباخیا البته بسیار زیباست اما در همه اتاق ها قابل نصب نیست. به عنوان مثال ، تزئین آشپزخانه یا مهد کودک با این گیاهان توصیه نمی شود. دیفنباخیا را در مراقبت از کودکان نگه ندارید. واقعیت این است که تمام اعضای هر یک از نمایندگان این خانواده سمی است و آب آن مخصوصاً سمی است که حتی اگر فقط روی پوست قرار بگیرد باعث سوزش و تحریک می شود. آب دیفنباخیا سفید است. اگر به دهان برسد ، زبان متورم می شود و فرد توانایی گفتن را از دست می دهد. هندی های آمریکای جنوبی از این گیاه آماده سازی موشهای طعمه دار را آماده می کنند.
