وجود چنین طلسمی به عنوان یک رویا گیر در خانه به محافظت در برابر کابوس ها کمک می کند ، به لطف آن خواب آرام و شدید می شود و صبح فرد احساس خواب می کند.
به احتمال زیاد ، وقتی شخصی برای اولین بار در مورد شکارچیان رویا می شنود ، این مفهوم با اثری در ژانر وحشت همراه است ، خواه یک کتاب باشد یا یک فیلم ، اما نه با طلسمی که از خواب های بد محافظت می کند. و با این حال ، این طلسم ها کاملاً گسترده و شناخته شده برای بسیاری است ، گیرنده های رویایی را می توان تقریبا در هر فروشگاه سوغاتی یا فروشگاه جذاب خریداری کرد. البته ، مدافعان کابوس ، که در کارخانه ها به صورت دسته های چند صد تکه ای تولید می شوند ، فقط نقش تزئینی دارند و هیچ خاصیت خاصی ندارند. صیدکنندگان واقعی رویاها توسط صنعتگران با استفاده از تکنیک های خاص بافت ساخته می شوند.
افسانه های مبدا
اعتقاد بر این است که این تعویض ها برای اولین بار در آمریکای شمالی ظاهر شده اند. و دو داستان در مورد ریشه آنها وجود دارد.
اولین اعتقاد از مردم هند اوجیبوه ناشی می شود. در دوران باستان ، زیستگاه آنها جزیره لاک پشت بود. همراه با قبیله مادربزرگ عنکبوتی - آسابیهاشی زندگی می کرد. او جد آنها بود و نسبت به مردم ابراز نگرانی می كرد ، اما با گذشت زمان ، قبیله شروع به گسترش زیستگاه خود كرد و بازدید از هر گهواره نوزادی برای او روزبه روز دشوارتر شد. بنابراین ، Asabihashi به ایده آموزش زنان برای بافتن طلسم های خاصی رسید که قرار بود رویاهای کودکان را از کابوس محافظت کند. رویای شکار شاخه ای بود که به حلقه ای خم شده بود ، که دور طناب پیچیده شده بود و در داخل آن یک سوراخ کوچک در مرکز آن ایجاد شده بود. از پرها نیز استفاده می شد. اصل عمل به شرح زیر بود: رویاهای بد از پشت سوراخ عبور می کردند ، و خوابهای خوب در بافتن موج می زدند و به طرف شخصی که در خواب بود ، در امتداد پرها فرو می رفتند. از این تعویض ها نه تنها کودکان ، بلکه جمعیت بزرگسالان نیز از آنها استفاده می کردند.
خانواده هندی لاکوتا افسانه دیگری دارند. این داستان می گوید که یک بار قبیله قبیله ای دانش داشت ، که یک مربی به شکل عنکبوت برای او ظاهر شد. در صحبت با بزرگتر ، معلم یک طلسم بافت و نحوه استفاده از آن را آموزش داد. اصل با داستان اول متفاوت بود: رویاهای خوب از طریق مرکز آزادانه پرواز می کردند ، و کابوس ها در وب ماندند و در سپیده دم ناپدید شدند.
مواد (ویرایش)
به طور سنتی ، گیرندگان رویایی مطابق با قوانین می بافتند: از شاخه بید برای انگشتر استفاده می شد ، پرها برای زنان جغد و برای مردان عقاب بود ، و تار از زنجیر حیوانات بافته می شد ، بعداً آنها را با نخ جایگزین می کردند. علاوه بر این ، تعویض ها با مهره های سنگ ، چوب و استخوان تزئین شده بودند.
در روند بافت ، شما باید بر روی هدف نهایی متمرکز شوید ، افکار باید مهربان باشند. بافندگی هر بار با یک نخ انجام می شود ، بنابراین وقفه در اینجا مناسب نیست. انتخاب مواد برای گیرنده های مدرن بسیار بیشتر است ، اما همه آنها باید طبیعی باشند.
