کشتی های کوچکی که برای حمل مسافر به عنوان وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می شوند ، نام های مختلفی دارند: تراموا رودخانه ای ، اتوبوس آبی ، آبزیان. به مینی بوس آبی معمولاً کشتی گفته می شود که در حالت اتوبوس شاتل کار می کند ، یعنی به درخواست مسافران در اسکله متوقف می شود.
ظرفیت چنین کشتی ای معمولاً از 200 نفر بیشتر نیست. سرعت آن 20-60 کیلومتر در ساعت است. از آبگیرهای سریع معمولاً برای حمل و نقل گشت و گذار استفاده می شود ، زیرا استفاده از آنها به عنوان حمل و نقل عمومی به دلیل هزینه بالای سفر غیر عملی خواهد بود. مینی بوس های آبی نه تنها رودخانه ای هستند ، بلکه شناورهای دریایی ساحلی نیز هستند.
سفر با مینی بوس آب گران تر از حمل و نقل زمینی است ، اما این یک مزیت قابل توجه دارد ، که به ویژه توسط ساکنان شهرهای بزرگ قدردانی می کنند: مسافران مجبور نیستند وقت خود را در ترافیک هدر دهند. در فصل گرما ، یک مزیت اضافی خنکی از آب ، هوای نسبتاً تازه و نبود گازهای خروجی است. علاوه بر این ، مسیر آب معمولاً مستقیماً بین دو نقطه ساحلی جریان دارد ، به طوری که مسافران به موقع سود می برند.
این روش سفر هر جا شرایطی برای آن فراهم شود کاملاً محبوب است. در هلند ، این ایالت از یک سیستم کانال گسترده برای ایجاد یک شبکه حمل و نقل عمومی آب استفاده می کند. همراه با مترو و حمل و نقل عمومی سطحی یارانه دریافت می شود. در پاریس و لندن از مینی بوس های آبی نه تنها به عنوان گشت و گذار بلکه به عنوان وسایل حمل و نقل عمومی نیز استفاده می شود. در ونیز اتوبوس های آبی vaporettos نامیده می شوند و مورد توجه گردشگران و مردم محلی هستند.
در سن پترزبورگ 4 خط آکوباب وجود دارد: Primorskaya ، Tsentralnaya ، Kurortnaya و Nevskaya. هزینه سفر بسیار زیاد است: 100-200 روبل ، اگرچه شهر به این نوع حمل و نقل یارانه می دهد. علاوه بر این ، قرار است 2 آمبولانس آبی نیز راه اندازی شود. مزیت آنها نسبت به مزایای زمینی ، توانایی دور زدن ترافیک شهری خواهد بود.
مقامات مسکو همچنین در حال بررسی امکان راه اندازی حمل و نقل عمومی آب در امتداد کانال مسکو هستند. با در نظر گرفتن ترافیک مسکو ، به احتمال زیاد ، این روش حمل و نقل بسیار محبوب خواهد بود.
