کویر. با شنیدن این کلمه ، مطمئناً همه نمایانگر قلمرو عظیمی هستند که پوشش گیاهی در آن تجملاتی است. در واقع ، این نه تنها شنهای بی پایان و کوههای سنگلاخی است ، جایی که درجه حرارت در شب بسیار کمتر از منفی ، و در روز به اضافه به بالا می رود ، بلکه همچنین میهن گونه های مختلف خانواده کاکتوس است. این گیاهان شگفت انگیز هزاران سال است که برای زنده ماندن با شرایط آب و هوایی صحرای دلفریب سازگار می شوند.
کاکتوس های کمیاب
استنوکرئوس توبر
این کاکتوس گرما را دوست دارد و در برابر سرما واکنش ضعیفی نشان می دهد ، بنابراین منحصراً در دامنه های آفتابی کوهستان رشد می کند. از نظر ظاهری ، stenocereus شبیه یک ارگان کلیسای قدیمی است ، زیرا دارای یک تنه مرکزی نیست و شاخه های متعدد آن (از 5 تا 25) به صورت عمودی به سمت بالا رشد می کنند و به 7-8 متر می رسند. هنگامی که گیاه به بلوغ می رسد ، جوانه های گل شروع به رشد می کنند در انتهای ساقه شکوفا می شود ، اندازه آن حدود 8 سانتی متر است. آنچه جالب توجه است ، گل فقط هنگام غروب شکوفا می شود و هنگام طلوع آفتاب به یک لوله می رسد. گل دهی چندین هفته ادامه دارد ، زیرا جوانه ها در روزهای مختلف به نوبه خود باز می شوند.
تغذیه کاکتوس در آن روزهایی که باران می بارد ، از قبل ذخیره آب می شود. از این گذشته ، ساقه های این گیاه برای زنده ماندن در فصول خشک به منظور جذب آب و ذخیره رطوبت طراحی شده اند.
جالب اینجاست که کاکتوس استنوسئئوس توسط قانون ایالات متحده محافظت می شود ، زیرا به گونه ای نادر از گیاهان در معرض انقراض تعلق دارد.
Pachycereus Pringle
وطن این کاکتوس قسمت جنوبی کویر سونوران است. نام دوم گیاه کاردون است. یخبندانهای شدید را تحمل نمی کند و در شرایط مطلوب ، سن آن می تواند به 200 سال برسد و ارتفاع آن 20 متر است. کاردون یک تنه اصلی دارد که شاخه های زیادی از آن رشد می کنند که در "سنین جوانی" با سوزن پوشانده می شوند.
با فرا رسیدن بهار ، جوانه های سفید زیبایی در انتهای هر شاخه باز می شوند. هر گل فقط 24 ساعت شکوفا می شود ، اما به لطف تعداد زیاد جوانه ها ، گل دهی چند هفته ادامه دارد. همچنین ، پس از روند گلدهی ، میوه های قرمز با خارهای بزرگ روی کاکتوس ظاهر می شوند.
جالب است که میوه های کاردون برای مدت طولانی توسط مردم محلی مورد استفاده قرار می گرفته است ، زیرا حاوی مواد مخدر است. درست مثل کاکتوس Stenocereus Tuber ، کاردون نیز تحت حفاظت دولت است.
خارها برای چیست؟
خارها البته از حیواناتی محافظت می کنند که نمی توانند گیاه را جشن بگیرند. اما کار اصلی و اصلی این است که کاکتوس از گرمای بیش از حد و باد شدید جلوگیری کند. خارها با انعکاس اشعه خورشید ، تبخیر را کاهش داده و رطوبت را حفظ می کنند. و بعد از باران یا شبنم صبحگاهی ، آنها قطرات آب را که به پایه می ریزند حفظ می کنند و به گیاه تغذیه بیشتری می دهند. بنابراین ، خارها به سادگی ابزاری ضروری برای گیاه در شرایط ویژه کویر هستند.
بنابراین ، کاکتوس را می توان یکی از جسورترین و اصلی ترین گیاهان نامید. به هر حال ، او یکی از قدیمی ترین ساکنان این سیاره است که توانست خود را با شرایط شدید آب و هوای گرم وفق دهد.
