اصطلاح "روانگردان" با دست سبک هامفری اسمند انگلیسی استفاده شد. وی به عنوان یک رواندرمانگر عملی ، استفاده از LSD ، یک داروی روانگردان نیمه سنتتیک را در درمان اختلالات روانی در نظر گرفت.
در حقیقت داروهای روانگردان داروهایی هستند که باعث توهم می شوند. آلبرت هافمن ، شیمی دان برجسته سوئیسی که تحقیقات وی منجر به سنتز LSD-25 شد ، در کتاب خود LSD - My Problem Child ، اصطلاح روانپریشی را به عنوان "گسترش دهنده ذهن" ترجمه می کند. خود هافمن اختراع خود را داروی روح می خواند. "بحران معنوی که همه حوزه های جامعه صنعتی غربی را در برگرفته است تنها با تغییر بینش ما از جهان قابل بهبود است. ما باید از این باور مادی گرایانه و دوگانه گرایانه که انسان و محیط از هم جدا هستند ، به سمت آگاهی جدیدی از واقعیت فراگیر حرکت کنیم … "با این حال ، کاهش روانگردان فقط به مواد مخدر غیرممکن است. تأثیر "گسترش هوشیاری" می تواند رخ دهد ، به عنوان مثال ، در هنگام مراقبه ، کمبود خواب ، برخی اعمال مذهبی و غیره ، و همچنین در اختلالات روانی.
در دهه 60 قرن گذشته ، اصطلاح "روانگردان" از مرزهای روان درمانی فراتر رفت. جهت جدیدی در فرهنگ ظهور کرد که متعاقباً همه جوانب آن را تحت تأثیر قرار داد. برای خلق آثار ، از تکنیک های بسیار غیر استاندارد استفاده می شود - رنگ های روشن ، طرح هایی شبیه توهم که تحت تأثیر داروها بوجود می آیند. به عنوان مثال نمایندگان نمونه نقاشی روانگردان هنرمندان آوانگارد هستند - سالوادور دالی ، واسیلی کوندینسکی ، پابلو پیکاسو. با پیشرفت فناوری رایانه ، گرافیک رایانه ای روانگردان ظاهر شد.
ادبیات روانگردان - داستانهای "گسترش دهنده ذهن" و کارهای علمی ژورنالیستی ، بررسی خواص داروهای روانگردان ، به عنوان مثال ، تیموتی لری - "تجربه روانگردان" ، هانتر تامپسون - "ترس و انزجار در لاس وگاس" ، آلدوس هاکسلی - "اوه دنیای شگفت انگیز جدید "و دیگران.
موسیقی روانگردان ژانر جدیدی است که همزمان با خرده فرهنگ هیپی ظاهر شده و ارتباط تنگاتنگی با آن دارد. سنگ روانگردان مانند داروها بر شنوندگان تأثیر می گذارد و در اصل تحت تأثیر مواد مخدر ایجاد شده است. این اثر با سازهای غیرمعمول و جلوه های صوتی حاصل می شود. راک روانشناختی ، راوت راوت ، ترنس ، گوا ترنس ، ترانس روانگردان ، پاپ ، فولکلور ، سول جهت اصلی موسیقی روانگردان است.
