تصور ساحل دریا بدون بوی تلخ آب نمک ، که به شدت با تعطیلات تابستانی و شن های گرم ساحل ارتباط دارد ، غیرممکن است. با این وجود ، از همان کودکی ، همه مطمئناً می دانند که نوشیدن آب دریا کاملاً غیرممکن است ، گرچه بسیاری دلیل آن را نمی فهمند.
در نگاه اول ، به نظر می رسد آب آب است ، همه به همان اندازه شفاف و آزادانه جریان دارند. علی رغم شباهت خارجی ، دریا و آب شیرین دارای خصوصیات شیمیایی و فیزیکی متفاوتی هستند که دلیل عدم امکان نوشیدن آب نمک است. این دلیل در فیزیولوژی انسان نهفته است ، که با افزایش محتوای نمک های محلول در آب دریا سازگار نیست. در طول روز ، یک فرد بزرگسال باید حدود 3 لیتر آب بنوشد و این مقدار برای حفظ عملکرد طبیعی تمام اندام ها و سیستم ها لازم است. این حجم ، حجم خالص آبی که می نوشید نیست ، بلکه مایعی است که همراه غذا جذب می کنید. اما همزمان با این مایع ، مقدار مشخصی نمک خوراکی مصرف می کنید. این یک مرحله مهم در حفظ تعادل نمک آب است ، زیرا فرد نمی تواند بدون نمک طولانی زندگی کند. با این حال ، آب دریا حاوی نمک های مختلفی است که سیستم دفع بدن نمی تواند از پس آن برآید. در شرایط عادی ، وقتی چنین مقدار نمکی وارد خون می شود ، بدن سعی می کند هرچه سریعتر آنها را از بدن خارج کند ، اما این امر به آب بسیار بیشتری از فرد مصرفی نیاز خواهد داشت. مسئله این است که تمام مایعات جذب شده توسط شخص به صورت ادرار از بدن دفع نمی شود بلکه حدود یک سوم آن از بدن دفع می شود. بنابراین ، هنگام استفاده از آب دریا ، بدن در یک حلقه معیوب قرار می گیرد ، که در آن مایعات بیشتری برای از بین بردن نمک ها مورد نیاز است ، و افزایش مقدار نمک دریا باعث افزایش مقدار نمک در خون و نقض تعادل آب-الکترولیت بدن. آب دریا برای نوشیدن مناسب نیست ، نه تنها برای انسان ، بلکه برای همه حیوانات خونگرم نیز مناسب است. کلیه ها نمی توانند با چنین محتوای نمکی در بدن کنار بیایند ، بنابراین پس از مدت کوتاهی شروع به از کار افتادن می کنند. در بیشتر مواقع ، مردم به دلیل غرق شدن کشتی در اقیانوس آزاد مجبور به نوشیدن آب دریا می شوند در حالی که راه دیگری برای زنده ماندن وجود ندارد. اعتقاد بر این است که چنین نوشیدنی می تواند 2-3 روز طول بکشد ، اما مشخص نیست که آیا چنین خطری قابل توجیه است ، زیرا کاملاً ممکن است نمک ها بیش از امتناع اجباری از آب به بدن آسیب برسانند.
