انرژی الکتریکی اساس تمدن مدرن را تشکیل می دهد. از انواع نیروگاه هایی که چنین انرژی تولید می کنند ، هسته ای ساطع می شود. توانایی سوخت هسته ای در تولید گرما به طور قابل توجهی بالاتر از واکنش های شیمیایی است که هنگام سوزاندن سوخت معمولی رخ می دهد. با این حال ، استفاده از نیروگاه های هسته ای اغلب خطرناک و خطرناک است.
مزایای NPP
استفاده از نیروگاه های هسته ای برای تولید برق یک ایده بسیار وسوسه انگیز و امیدوار کننده است. نیروگاه های برق نسبت به نیروگاه های برق آبی و تأسیسات برق حرارتی دارای چندین مزیت مسلم است. عملاً هیچ زباله ای وجود ندارد و هیچ گاز سوزاننده ای در جو وجود ندارد.
به عنوان مثال هنگام ساخت نیروگاه های هسته ای نیازی به ساخت سدهای گران نیست.
از نظر مشخصات محیطی ، تنها تاسیساتی که از انرژی باد یا تابش خورشید استفاده می کنند با نیروگاه های هسته ای قابل مقایسه هستند. اما چنین منابع انرژی جایگزینی در حال حاضر ظرفیت کافی برای پاسخگویی به نیازهای سریع در حال رشد بشر را ندارند. به نظر می رسد تمرکز بر ساخت نیروگاه های انحصاری هسته ای ضروری است.
با این وجود عواملی وجود دارد که از استفاده گسترده از نیروگاه های هسته ای جلوگیری می کند. اصلی ترین آن عواقب مضر احتمالی برای زندگی و سلامتی افراد است که اصولاً دارای تابش است و همچنین عدم توسعه کافی سیستم هایی که می توانند از بلایای احتمالی فن آوری محافظت کنند.
خطر نیروگاه های هسته ای چیست
بیشترین نگرانی متخصصان ناشی از تأثیرات مضر تابش بر ارگانیسم های افراد و حیوانات است. مواد رادیواکتیو می توانند با غذا و تنفس وارد بدن شوند. آنها می توانند در استخوان ها ، غده تیروئید و سایر بافت ها جمع شوند. آسیب شدید اشعه می تواند باعث بیماری پرتوی شود و منجر به مرگ شود. اینها تنها چند مورد از مشکلاتی است که به طور تصادفی و خارج از کنترل می توانند تشعشعات را ایجاد کنند.
به همین دلیل ، هنگام تهیه پروژه های نیروگاه های هسته ای ، باید به مسائل زیست محیطی و ایمنی در برابر تشعشع توجه زیادی داشت. اگر نقص فن آوری در بهره برداری از یک نیروگاه هسته ای مشاهده شود ، این می تواند عواقبی را به همراه داشته باشد که با نتایج استفاده از سلاح هسته ای قابل مقایسه باشد.
توسعه و اجرای سیستم های ایمنی در نیروگاه های هسته ای به طور قابل توجهی هزینه ساخت را افزایش می دهد و بر این اساس ، منجر به افزایش هزینه برق می شود.
افسوس که حتی سختگیرانه ترین و جامع ترین اقدامات ایمنی با پیشرفت کنونی فناوری نیز نمی تواند کنترل کاملی بر فرآیندهای در حال انجام در یک راکتور هسته ای ایجاد کند. همیشه خطر خراب شدن سیستم وجود دارد. در عین حال ، بلایا هم می توانند ناشی از اشتباهات پرسنلی و هم تأثیر عوامل طبیعی باشند که نمی توان از آنها پیشگیری کرد.
متخصصان انرژی هسته ای دائماً در تلاشند تا احتمال خرابی تجهیزات را به حداقل قابل قبول برسانند. با این حال ، هنوز نمی توان ادعا کرد که آنها راهی بی دردسر برای از بین بردن عوامل مضر که هنوز مانع از تبدیل شدن نیروگاه های هسته ای به رهبران انرژی مدرن می شوند ، یافته اند.
