او روی کره زمین قدم می زند و محصول وحشتناک خود را درو می کند. این تجسم تمام ترس از بشریت و همه بدترین انتظارات است. آهنگ هایی به او اختصاص داده شده است ، فیلم هایی در مورد او ساخته شده است. این کلاه مشکی و نوار تیز او بود که به بحث شهر تبدیل شد.
با این حال ، کاملاً مشخص نیست که تصورات مردم دقیقاً از کجا شکل گرفته است ، اسکلتی ، ملبس به روپوش های سیاه و گشاد و بافته ای تیز. با این حال ، در صورت تمایل می توانید آن را رقم بزنید.
مرگ سیاه
در اواسط قرن چهاردهم ، از آسیا تا اروپا ، درست تا شمال آفریقا و جزیره گرینلند ، یک مرگ با یک داس به شکل طاعون بوبونیک اتفاق افتاد. طبق یک نسخه ، در نتیجه یک تغییر شدید آب و هوا در نتیجه عصر یخبندان کوچک ، در جایی در صحرای گوبی ظاهر شد.
ابتدا چین و هند متحیر شدند ، سپس اروپا با این پدیده وحشتناک آشنا شد ، جایی که همراه با بازرگانان و فاتحان مغول نفوذ کرد. طبق محافظه کارترین تخمین ها ، حدود 60 میلیون نفر قربانی طاعون شدند. سپس همه گیری های مکرر در سال های 1361 و 1369 انجام شد.
پزشکی قرون وسطایی نمی توانست با طاعون مقابله کند و این باعث شکوفایی خرافات ، آیین های بت پرستی و آزار و اذیت مسمومین شد. در این زمان ها بود که اولین تصویر مرگ ، که برای افراد مدرن آشنا بود ، ظاهر شد. برای اولین بار او خود را در آلمان به شکل یک طرح تمثیلی در نقاشی و ادبیات - "رقص مرگ" احساس کرد. سپس ، در دوران رنسانس ، این تصویر برای کل اروپا آشنا شد.
سهم ویژه ای توسط آلبرشت دورور ، یک حکاکی مشهور بین المللی که بیش از یک اثر هنری خلق کرد ، انجام شد. بسیاری از آثار وی به عنوان نمونه ای از تصویر متعارف مرگ است. او روی زمین راه می رود و مردم را مانند گوش چاودار پایین می اندازد. این شیوه تصویری توسط استادان دیگر پذیرفته شد و به تدریج به حالت فعلی گسترش یافت. امروزه ، به سختی کسی تصور می کند که مرگ حداقل در محیط اروپا باشد.
نمادگرایی گوش
در یونان باستان ، عقاید مصر باستان ، گوش ، از جمله سایر موارد ، با خود شخص شناخته می شد. چگونه دانه ها به زمین افتادند ، چگونه جوانه ای از زمین کثیف متولد شد ، چگونه جمع شد ، لک شد ، تبدیل به نان شد.
همه چیز با معنای عمیق پر شده بود. گوش صعودی نیز دارای نمادی فالیک و دگردیسی های خاص پدر و پسر بود. به محض اینکه گوش قطع شد ، گویا شوهر در حال مرگ بود و توسط یک پرتوی تکه تکه شد ، او به فراموشی رفت تا دوباره به عنوان پسر تازه متولد شود.
مسلماً مرگ با داس نمادی بارز از درو است که مردم را مثل گوش در مزرعه می برد و محصول عالی او را جمع می کند.
