I. P. پاولوف در مورد نوع فعالیتی که به فرد "شادی عضلانی" می بخشد صحبت کرد ، که بیانگر فعالیت بدنی با چنین فعالیتی است. فیزیولوژیست مشهور یکی از اولین دانشمندانی بود که اهمیت عظیم فعالیت های بدنی در زندگی بدن انسان را کاملاً ارزیابی و اثبات علمی کرد.
"ذهن سالم در بدن سالم" یک جمله معروف است ، نه؟ این رابطه مستقیماً با این پرسش که فعالیت بدنی چیست و این فعالیت در زندگی بشر چه اهمیتی دارد ، ارتباط دارد. با این حال ، به ترتیب.
از نظر آکادمیک ، فعالیت بدنی فعالیتی است که در نتیجه انقباض عضلانی فرد و حرکت بدن / اعضای بدن / اندام وی در فضا در نتیجه فعال شدن فرآیندهای متابولیکی رخ می دهد. به زبان ساده ،
این مجموعه ای از حرکات است که در یک دوره زمانی خاص انجام می شود.
فعالیت حرکتی عملکرد اصلی سیستم عضلانی است و در اطمینان از عملکرد طبیعی فرد از اهمیت زیادی برخوردار است. تأثیر مثبت این فعالیت بر سیستم های بدن انسان چیست؟
1. سیستم قلبی عروقی. فعالیت بدنی منظم (ورزش ، فعالیت بدنی) منجر به تغییر در عضله قلب ، افزایش استقامت آن و افزایش منابع زندگی می شود. با کاهش سطح کلسترول خون در حین فعالیت بدنی ، خطر ابتلا به تصلب شرایین کاهش می یابد.
2. سیستم تنفسی. این حرکت باعث تحریک مرکز تنفسی می شود. در نتیجه این تغییرات ، میزان انتقال اکسیژن به بافتهای بدن افزایش می یابد.
3. سیستم عصبی مرکزی. در نتیجه فعالیت بدنی ، روند تحریک / مهار در قشر مغز تثبیت می شود. از طریق سیستم عصبی مرکزی ، سیستم غدد درون ریز فعال شده و منجر به وضعیت مطلوب عملکرد کلیه ها ، کبد ، روده ها می شود.
4. سیستم هورمونی. در طی فعالیت بدنی ، ترشح اندورفین - "هورمون های شادی" (آنها اضطراب ، اضطراب ، ترس را کاهش می دهند). بدن مقوی است ، مقاومت در برابر فشار ، کارایی ، استقامت ذهنی افزایش می یابد.
بر این اساس ، کمبود فعالیت بدنی (هیپوکینزی) بر روی کل بدن انسان تأثیر منفی دارد. ذخایر عملکردی آن کاهش می یابد ، در نتیجه کمبود حرکت ، سیستم عصبی مرکزی بیش از حد تحت فشار قرار می گیرد ، استرس مزمن ایجاد می شود. سیستم ایمنی بدن رنج می برد. برای جلوگیری از این اتفاق ، لازم است چنین روال روزانه ای ایجاد شود که در آن فعالیت های بدنی حداقل 50٪ از کل فعالیت های انسانی را اشغال کند.
