دستگاه صوتی شامل یک سیستم کامل از اندام های مختلف است که ، تا حدی یا درجه دیگر ، در شکل گیری صدا شرکت می کنند. تارهای صوتی یکی از مهمترین اندام ها هستند ؛ آنها در حنجره قرار دارند و گلوت را تشکیل می دهند. هوای عبوری از این سوراخ ، تحت تأثیر ارتعاشات این چین ها ، صداهایی ایجاد می کند.
دستگاه صوتی
دستگاه صوتی سیستمی از اندام های داخلی انسان است که در شکل گیری صدا شرکت می کنند. تارهای صوتی به تنهایی برای صحبت کافی نیستند. سه قسمت اصلی مورد نیاز است: ریه ها با یک سیستم عضلانی برای تنفس ، حنجره و حفره های هوا که تشدید کننده ها و ساطع کننده ها هستند.
دستگاه صوتی شامل حفره های دهان و بینی است که صدا از آن عبور می کند ، طنین انداز می شود و شکل دلخواه به خود می گیرد. به دنبال آن حلق و حنجره ، که شامل چین های خاصی است - تارهای صوتی ، است. نای ، برونش ها و ریه ها نیز در تشکیل صدا شرکت می کنند ، آنها توسط عضلات حفره شکم کمک می کنند. همچنین ، بخشی از دستگاه صوتی انسان را می توان سیستم عصبی نامید ، که قسمت های خاصی از مغز را با اعصاب حرکتی در اندام های ذکر شده متصل می کند.
تارهای صوتی
بنابراین ، تارهای صوتی یکی از مهمترین اندام های ایجاد صدا است که در وسط دستگاه ، در حنجره قرار دارد. حنجره بین حلق و نای قرار دارد و دو اندام را به هم متصل می کند. از غضروفهای مختلفی تشکیل شده است: اپی گلوت ، تیروئید ، کریکوئید و سایر جفتها. تارهای صوتی یا چین های آن به تیروئید و آریتنوئید متصل است: این غشای مخاطی حنجره است که صاف نیست ، اما تا شده است. از عضله و بافت همبند تشکیل شده است.
چین ها به صورت دو سازه الاستیک در سمت راست و چپ قرار دارند که در کار آنها عضلات دخیل هستند. آنها به صورت لب هستند و فقط به صورت عمودی قرار دارند. یک فضای بین آنها وجود دارد - گلوت ، که نه تنها برای ایجاد صدا ، بلکه همچنین برای محافظت از دستگاه تنفسی هنگام غذا خوردن مورد نیاز است.
هنگامی که فرد نفس می کشد ، تارهای صوتی به طور گسترده ای فاصله دارند و هوا به آرامی و بدون وقفه از شکاف عبور می کند ، به ریه ها وارد یا خارج می شود. اما هنگامی که شما نیاز به ایجاد صدا دارید ، عضلات مخاط حنجره تارهای صوتی را تحت فشار قرار می دهند ، شکاف بسته می شود ، سپس تحت تأثیر فشار ، باز می شود و بخشی از هوا آزاد می شود. چین ها به یکدیگر نزدیکتر شده و شروع به لرزش می کنند. در نتیجه ، هوا تولید می کند و صداهایی با ارتفاع مختلف تولید می کند. میزان صدا را می توان با نیرویی که هوا به بیرون رانده می شود کنترل کرد و میزان صدای اصوات به فرکانس ارتعاشات و سطح کشش رباط ها بستگی دارد. چین و چروک ها با کمک عضلات می توانند نه تنها با کل سطح خود ، بلکه در قسمت هایی نیز لرزند - مثلاً فقط در لبه ها یا نیمی از جرم آنها.
