علل پیری متنوع و پیچیده است. متأسفانه ، امروز هیچ نظریه واحدی وجود ندارد که مکانیسم پیری را به طور کامل توضیح دهد. با این وجود ، تعدادی فرضیه جایگزین وجود دارد که غالباً مکمل یکدیگرند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شاید یکی از گسترده ترین نظریه ها در توضیح پیر شدن بدن ، فرضیه برنامه ذاتی ژنتیکی خود تخریبی باشد. طبق نظر طرفداران این نظریه ، آپوپتوز (مکانیسم مرگ سلول) نه تنها در سلولهای جداگانه ، بلکه در کل ارگانیسم به طور کلی ذاتی است. به زبان ساده ، هر فرد یک طول عمر از پیش تعیین شده دارد.
گام 2
طرفداران مفهوم تخلیه تمایل دارند که با گذشت زمان ، بدن انسان پوسیده و فرسوده می شود ، همانطور که عملاً هر آنچه در طبیعت وجود دارد فرسوده می شود. آنهایی که پیری فرسودگی قسمتهای مختلف بدن ما است ، که قابل مقایسه با ساییدگی و پارگی هر وسیله ای است.
مرحله 3
توضیح دیگر در مورد مکانیسم پیری بدن انسان نظریه اکسیداسیون رادیکال های آزاد است. طبق این مفهوم ، یکی از عوامل تعیین کننده در تخریب بدن انسان ، تأثیر رادیکال های آزاد تشکیل شده در طی متابولیسم است. این مولکولهای تهاجمی به هر چیزی که در تماس باشند آسیب می رساند غشاهای سلولی به ویژه در برابر تأثیرات آنها حساس هستند. لازم به ذکر است که این فرضیه نه تنها سازوکار پیری ، بلکه تعدادی از آسیب شناسی های همراه این روند - آب مروارید ، اختلال عملکرد مغز ، سرطان ، بیماری های قلبی عروقی و غیره را توضیح می دهد.
مرحله 4
نظریه بعدی پیر شدن را با از دست دادن ذخیره سلولی توضیح می دهد. تقریباً تمام سلولهای بدن توانایی تقسیم دارند. اما ، همانطور که اخیراً مشخص شد ، با هر تقسیم ، زنجیره مولکول های DNA کوتاه می شود ، و بنابراین ، تعداد این تقسیمات البته خود است. در برهه ای از زمان ، مقدار مواد ژنتیکی برای تأمین عمر سلول کافی نیست و در نتیجه ، می میرد. یعنی با گذشت زمان ، بدن ما توانایی بهبودی و بازیابی مجدد خود را از دست می دهد.
