مخترعین سهم بسزایی در زندگی و تاریخ بشر داشته اند. آنها ایده ها و پروژه های جسورانه خود را در خلاقیت های درخشان مجسم کردند ، از تئوری به عمل می روند. متأسفانه آزمایشات همیشه با موفقیت خاتمه نیافتند و برخی از اختراعات سازندگان آنها را به کام مرگ کشاند.
فرانتس رایشلت و چترش
فرانتس رایشلت مخترع فرانسوی از نژاد اتریش بود. در سال 1898 از وین به پاریس نقل مکان کرد و در آنجا تابعیت فرانسه را دریافت کرد. رایشلت از نظر تجارت خیاط بود. او علاقه مند به ساخت مانتو بارانی با چتر برای خلبانان هواپیما شد. رایشلت می خواست یک لباس عملی و کارآمد ایجاد کند که به خلبانان کمک کند در یک سانحه هوایی زنده بمانند.
او اولین آزمایش های خود را با استفاده از آدمک هایی که از طبقه پنجم خانه اش به پایین افتاد انجام داد. همه این آزمایشات موفقیت آمیز نبودند و رایچلت تصمیم گرفت که به یک بستر آزمون بالاتر نیاز باشد. در آغاز سال 1912 ، وی اجازه انجام آزمایش را از مقامات پاریس دریافت کرد. اما حالا او تصمیم گرفت که خودش ، بدون اینکه حتی از طناب برای خلال استفاده کند ، ردای چتر بپوشد. او از سکوی پایین برج ایفل پرید ، اما چتر باز نشد. سقوط از ارتفاع 57 متری به زمین یخ زده مخترع را فوراً کشت.
فرانتس رایشلت به عنوان پیشگام چترباز تقریبا فراموش شده است. رویای او محقق نشد و حق اختراع اختراع چتر نجات توسط گلب كوتلنیكف در فرانسه در مارس 1912 دریافت شد.
هنری اسمولینسکی: سقوط اتومبیل پرواز
مخترع هنری اسمولینسکی مهندس هوانوردی و فارغ التحصیل انستیتوی فناوری نورثروپ بود. او یک طراحی همه کاره را با ترکیب دو حالت حمل و نقل ایجاد کرد: یک ماشین و یک هواپیما. دستگاه این دستگاه در صورت لزوم ، جداسازی عقب ، هواپیمایی ، بخشی از جلو ، اتومبیل را فرض می کند.
اسمولینسکی مهندسان پیشرفته خودرو را در ایالات متحده آمریکا تاسیس کرد. هدف اصلی آن تولید ماشین های پرنده و تبلیغ آنها در بازار بود. در سال 1973 ، این شرکت دو ماشین آزمایشی تولید کرد. پایگاه های هر دو قسمت اصلی از یک اتومبیل فورد پینتو و یک هواپیمای Cessna Skymaster گرفته شده است. در سپتامبر 1973 ، در یکی از پروازهای آزمایشی به دلیل جوشکاری بی کیفیت درزها ، یک بال از ماشین خارج شد. هنری اسمولینسکی و معاون شرکت هارولد بلیک کشته شدند.
والرین آباکوفسکی - مخترع ماشین هوایی
والرین آباکوفسکی ، متولد ریگا ، یک ماشین هوایی پرسرعت طراحی کرد. این وسیله نقلیه یک ماشین پرسرعت تجربی با یک ملخ هوا و یک موتور هواپیما بود. هدف اصلی آن انتقال مقامات شوروی به و از مسکو بود. در طی یک سفر آزمایشی از مسکو به معادن ذغال سنگ تولا ، این اختراع کاملاً کارآمد بود ، اما با بازگشت به پایتخت ، ماشین از ریل خارج شد. آباکوفسکی و پنج نفر دیگر کشته شدند. این حادثه در سال 1921 اتفاق افتاد ، زمانی که آباکوفسکی 26 ساله بود.
والرین ایوانوویچ آباکوفسکی و پنج نفر دیگر در نزدیکی دیوار کرملین در مسکو به خاک سپرده شدند.
ماریا اسکلودوفسکا-کوری: علمی ناامن
ماریا اسکلودوفسکا-کوری سهم بزرگی در علم داشت. او دو بار جایزه نوبل دریافت کرد: در فیزیک (همراه با همسرش پیر کوری و دانشمند هنری بکرل) و در شیمی. وی رادیواکتیویته ، خواص مغناطیسی فولاد را بررسی کرد و در کشف عناصر شیمیایی رادیوم و پولونیوم شرکت کرد.
ماری کوری از اکتشافات خود در زمینه پزشکی استفاده کرد. در طول جنگ جهانی اول ، او در تجهیزات و تعمیر و نگهداری ماشین های اشعه ایکس نقش داشت. کار طولانی مدت با مواد رادیواکتیو بدون محافظت منجر به بیماری مزمن پرتوی شد و در ژوئیه 1934 وی درگذشت.
