حتی اگر در سفر به صومعه بیایید و به ایمان مسیحی پایبند نباشید ، باید در قلمرو صومعه رفتار خاصی داشته باشید. این فقط در مواردی است که ضرب المثل "آنها با منشور خود به صومعه ای عجیب نمی روند" معنای مجازی ندارد ، بلکه معنای مستقیم دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
صومعه ، اول از همه ، محلی است که راهبان در آن زندگی می کنند ، مردمی که برای پرستش در دعاها و تأملات از دنیا بازنشسته شده اند. زمان بازدید از صومعه باید مطابق با مقررات داخلی صومعه باشد. امیدوار نیستید که درهای آن همیشه به روی شما باز است ، بهتر است دریابید که صومعه در چه ساعاتی و در چه روزهایی برای عموم آزاد است. اگر می خواهید برای ادای نماز با برادران به خدمت بروید ، پیشاپیش س askال کنید.
گام 2
لباس متواضعانه اینجا تئاتر ، ساحل یا دیسکو نیست. در صورت پوشیدن تاپ تنگ ، تی شرت ، بلوز با گردن عمیق ، دامن کوتاه ، شلوارک و دمپایی ممکن است به سادگی از شما خواسته شود که قلمرو صومعه را ترک کنید. در بسیاری از صومعه ها ، زنان فقط با سر پوشیده ، یعنی داشتن روسری مجاز هستند. تخته هایی وجود دارد که از ورود دختران شلوار منع می شود. شما نباید با یک تی شرت با چاپ خنده دار ، اظهارات مبهم یا حتی توهین آمیز به صومعه بیایید.
مرحله 3
از صداهای بلند در قلمرو صومعه استقبال نمی شود. نماز همان مراقبه است ، اگر با تریلر آزار دهنده تلفن همراه یا مکالمه های بلند قطع شود ، هیچ کس آن را دوست نخواهد داشت. لوله های خود را خاموش کنید ، با کودکان یک مکالمه مقدماتی داشته باشید ، سعی کنید خودتان زیر زبان صحبت کنید.
مرحله 4
قلمرو صومعه یک پارک عمومی نیست. آنها غذا نمی خورند ، اسکیت غلتکی یا دوچرخه سواری نمی کنند ، روی چمن ها نمی دوند یا راه نمی روند ، خیلی کمتر گل می چینند. آنها با حیوانات به اینجا نمی آیند. آنها آدامس نمی جوند ، نوشیدنی های گازدار نمی نوشند ، اگر گرم هستید فقط آب می دهند. در باغ صومعه یا نزدیک حصار بحث "میان وعده" وجود ندارد.
مرحله 5
راهبان را با راهنمای تور اشتباه نگیرید. راهبان فعالیتهای روزمره ، "اطاعت" دارند و به هیچ وجه نباید کنجکاوی بازدید کنندگان را در مورد امور دنیوی یا معنوی برآورده کنند. اگر گم شدید یا نمی دانید با چه کسی باید تماس بگیرید ، اما وارد مکالمه نمی شوید می توانید به یکی از اعضای انجمن سلام کنید و از او کمک بخواهید.
