فن آوری های مختلفی برای ساخت چرم نرم مصنوعی وجود دارد. به طور کلی ، ایجاد این ماده سه مرحله دارد. ابتدا یک پایه الیافی تهیه می شود ، سپس پوشش های پلیمری اعمال می شود و در نهایت تمام می شود.
مرحله اول
پارچه ها ، کاغذها ، لباسهای بافتنی و سایر مواد طبیعی (مصنوعی یا مصنوعی) غیر بافته شده به عنوان پایه الیافی ایده آل برای ایجاد چرم مصنوعی استفاده می شود. مقاومت چرم ، قابلیت انعطاف پذیری آن در جهات مختلف ، امکان پارگی و … به خصوصیات ماده انتخاب شده بستگی دارد. پس از انتخاب ماده ، مرحله بعدی آغاز می شود ، که کیفیت محصول آینده را بهبود می بخشد ، از جمله استحکام بیشتر به پایه.
مرحله دوم
یک پوشش خاص به سطح ایجاد شده اعمال می شود. این ماده از محلول ها ، پراکندگی پلیمرها ، مواد مذاب مختلف ایجاد می شود. برای ریختن ، از انواع روش های فنی و تجهیزات کاملاً پیشرفته ای استفاده می شود که می تواند استفاده یکنواخت از ماده و تثبیت مناسب پایه روی سطح الیاف را تضمین کند.
پلیمر اعمال شده به روش های مختلف می تواند به الیاف نفوذ کند و یا روی سطح باقی بماند. غالباً ، در تولید چرم مصنوعی ، اشباع از طریق ترکیب با کاربرد جلوی یک پوشش پلیمری ترکیب می شود.
ساختار متخلخل چرم مصنوعی نتیجه تشکیل منافذ است (کف گیری مکانیکی یا شیمیایی ، جداسازی پلیمر ، سوراخ شدن ، پخت و غیره). برای افزایش مقاومت در برابر سرما ، مقاومت و حفظ بهتر خواص مواد می توان مخلوط های مختلفی را به پلیمر اضافه کرد.
مرحله سه
برای اتمام ، سنباده زدن ، لاک زدن ، تشک ، چاپ ، برجسته سازی و غیره استفاده می شود. ماده حاصل می تواند از پارچه های طبیعی ، چرم ، جیر تقلید کند. به محصول نهایی می توان هر سایه و حتی رنگ آفتاب پرست داد.
چرم فشرده
این ماده با فشار دادن ضایعات چرم طبیعی (تراش های کروم ، ضایعات ، گرد و غبار چرم و …) بدست می آید. از الیاف اتصال دهنده نیز برای اتصال استفاده می شود که در صورت گرم شدن حتی بهتر عمل می کنند. نتیجه یک ماده بادوام با نفوذ پذیری کم رطوبت و هوا است.
این یکی از تفاوتهای اصلی بین چرم مصنوعی و طبیعی است. چرم طبیعی رطوبت را به راحتی جذب می کند. بسیاری از افراد برای تشخیص چرم اصل از چرم مصنوعی هنگام خرید کالاهای مختلف (دستکش ، کیف پول ، کیف ، لباس خارجی و غیره) از این روش استفاده می کنند
