تاریخچه سلاح های لبه دار به چندین هزار سال پیش برمی گردد. برای مدت زمان طولانی ، انواع مختلفی از سلاح های سوراخ کردن ، برش و خرد کردن اختراع و طراحی شده است. معروف ترین سابر ، که نیروی ضربه بسیار بالایی داشت. اما سابر قزاق نسبتاً اخیر ظاهر شد و کمتر رایج بود.
صابر: قدرت و اثربخشی در مبارزه
سابر یک سلاح تیغه دار برای عمل خرد کردن ، خنجر زدن و بریدن است. تیغه این سلاح دارای خم شدن قابل توجهی به سمت قسمت بلانت است. طول قسمت کار شمشیر حدود یک متر است. انواع مختلفی از این نوع سلاح ها حتی در بیش از هزار سال پیش در آسیا و اروپای شرقی بسیار گسترده بود. سابر به عنوان سلاح اصلی سواره نظام خدمت می کرد ، اگرچه در پیاده نظام نیز مورد استفاده قرار گرفت.
ویژگی های جنگی بهبود یافته سابر باعث شد تا شمشیر و انواع دیگر سلاح های مشابه تقریباً در همه جا جایگزین شود.
سابر سنتی از تیغه ای تیز ، لبه ای به نام هیلت و غلاف محافظ تشکیل شده است. تیغه خمیده در سمت خمیده دارای یک تیغه است و با یک نقطه پایان می یابد. به عنوان یک قاعده ، مرکز ثقل از لبه جدا می شود ، که همراه با انحنای تیغه ، نیروی بیشتری را در هنگام ضربه به سلاح می دهد. تیغه سابر از فولادهای بسیار سخت با کشش بالا ساخته شده است.
شاید بتوان سابر را پیشرفته ترین نوع سلاحی دانست که دارای تیغه است. این سبک و راحت است ، که توانایی مانور سریع در شرایط جنگی را فراهم می کند. تیغه شمشیر با توصیف یک قوس گسترده ، با قسمت بالایی یا نقطه خود به دشمن ضربه زد. سابرها از نوع ترکی و ایرانی که دارای خمیدگی بسیار قوی بودند ، با حداکثر اثر نفوذی متمایز شدند.
تفاوت بین چکرها و شمشیرها
Checker ، که در ترجمه از زبان چرکسی به معنی "چاقوی بلند" است ، همچنین به سلاح سرد عمل خرد کردن و خنجر زدن اشاره دارد. اما تیغه او تقریبا خم نشده است. از نظر طول ، چك كننده تا حدودی از سابر كمتر بود و از نظر وزن سبكتر بود. پیش نویس های Ephesus ، به عنوان یک قاعده ، فقط شامل یک دسته با سر خم و دوتکه بود. از ویژگی های اساسی این نوع سلاح ها عدم وجود صلیب (محافظ) جدا کننده تیغه از دسته است.
سابر به اصطلاح دراگون دارای کمان بود که از مچ دست محافظت می کرد.
در روسیه دو نوع چکر وجود داشت. قفقازی تیغه ای داشت که تا سر آن غلاف زده شده بود. قاصد قزاق فقط تا حفره در عصایی نشسته بود. شکل تیغه می تواند متفاوت باشد. در میان مردمان ساکن قفقاز ، چکرها معمولاً از نظر ظاهری متفاوت هستند. نحوه پوشیدن چکر نیز عجیب بود. روی تیغه شانه پشت تیغه پوشیده شده بود.
چکر سلاحی است که برای نبردی زودگذر و پرتحرک طراحی شده است. معمولاً یک ضربه را می زد ، حمله دشمن را مقدم می کرد. انحنای کوچک تیغه باعث می شود که با یک سابر نه تنها ضربات برش و خرد کردن ، بلکه خار نیز ایجاد شود. برای او راحت بود که از روی زین ضربه بزند. چنین سلاحی کامل اگر در دستان باتجربه باشد ، یک استدلال ترسناک و جذاب بود.
