نینجا جنگجویان ژاپنی هستند که در قرن پانزدهم پدیدار شدند. آنها بخشی از جامعه سامورایی بودند. آموزش های ویژه می تواند توانایی های این افراد را در آستانه فراطبیعی قرار دهد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بیشترین بار روی پاهای کارآموز می افتد. یک نینجا لازم است که دارای سرعت حرکت بالا و توانایی بالا رفتن از اشیا various مختلف باشد. برای توسعه این ویژگی ها ، نینجا وقت زیادی را در جنگل گذراند و از همه چیز در اطراف خود برای آموزش استفاده کرد.
گام 2
ورزش برای سرعت: یک نوار پارچه ای ده متری به دور گردن بسته شد. هنگام دویدن لازم بود اطمینان حاصل کنید که پارچه با زمین تماس ندارد. برای این ، سرعت حرکت باید حداکثر باشد. یا با قرار دادن کلاه حصیری بر روی سینه خود ، هنگام دویدن دستان خود را پایین می اندازند. کلاه فقط به دلیل فشار باد در جای خود باقی می ماند. وظیفه دونده این است که حداکثر زمان را با کلاه روی سینه تحمل کند.
مرحله 3
احتیاط مهارت حرکت بی صدا را ایجاد می کند. ورق های کاغذ روی زمین گذاشته شد. نینجا ها در هنگام دویدن در امتداد آنها حرکت می کردند ، هدف از این تمرین صدمه دیدن هرچه بیشتر آنها نبود.
مرحله 4
ورزش استقامتی: آنها کیسه های سنگ را به بدن آویزان کردند و به فرط خستگی دویدند. در همان زمان ، مسیر حرکت از طریق مناطق کوهستانی انجام شد. همچنین ، نینجاها در انواع دویدن تمرین می کردند: در نوک انگشتان ، روی یک پا ، روی آب ، با یک مرحله صلیب در حال دویدن.
مرحله 5
نینجا پرش های مختلفی را یاد گرفت: طولانی ، روی دو پا ، به صورت مورب. غالباً نینجا از دیوارها بالا می رفت ، برای تسهیل این عمل ، آنها روشی را درگیر کردند که شامل چندین نفر بود. یکی روی شانه های دیگری ایستاد و وقتی سومین زد بالا چمباتمه زد. پس از دوم ، او صاف شد ، که به بدن نینجا فوقانی شتاب دو برابر می دهد.
مرحله 6
برای ایجاد حس ایده آل تعادل ، آنها با راه رفتن روی یک چوب ضخیم شروع کردند و با راه رفتن روی طناب به پایان رسیدند. برای پیچیده کردن کار بر روی شانه ها ، آنها می توانستند تیرها را با ظروف آویزان کنند که آب به آنها بسته شده باشد. حتی یک قطره موفقیت محسوب نمی شد.
مرحله 7
برای دستیابی به قدرت نفوذ بالای انگشتان و کف دست ها ، نینجا به تمرین تمرکز انرژی متوسل شد. برای تقویت چنگال ، نینجا انگشتان خود را برای مدت طولانی فشار داده و خارج کرد. به همین منظور ، یک رگ سنگین توسط نوک انگشتان توسط گردن پوشیده شد. نینجا به دستان بسیار محکمی احتیاج داشت زیرا بسیاری از ماموریت های آنها کوهنوردی بود. برای رسیدن به قدرت و مقاومت باورنکردنی کمربند شانه ، نینجا ساعت های زیادی را روی دستان خود آویزان کرد و بار سنگینی روی شانه های خود داشت. نتیجه خوب این بود که 5-6 ساعت به این روش افتادگی کنید.
مرحله 8
از دوران کودکی ، نینجا ها روی انعطاف پذیری مفاصل کار می کردند ، در نتیجه آنها می توانند حتی به کوچکترین سوراخ نفوذ کنند. با این حال ، این توانایی آنها جنبه منفی دارد. آسیب دیدگی مفاصل بیش از حد متحرک آسان تر است.
مرحله 9
توانایی بی حرکت ماندن به مدت نامحدود بسیار مهم بود. برای این کار ، آنها یاد گرفتند که تنفس را کنترل کنند ، حتی می توانند به یک نفس در دقیقه برسند. این امر با اعمال تنفس خاص و مراقبه تسهیل می شود. برای مقاومت در هر شرایطی ، نینجا خود را مجبور کرد که چندین روز بدون غذا بماند. آنها روزها را بدون جابجایی سپری می کردند و گاه گاهی جرعه ای آب به خود اجازه می دادند. این مهارت می تواند مفید باشد اگر فردی به اسارت در بیاید یا در شرایط شدید باشد.
