اولین ذکر دریاچه بایکال در تاریخ به 110 سال قبل از میلاد برمی گردد. چینی ها در اسناد مکتوب اطلاعات مربوط به "دریاچه شمال" ، دریاچه Beihai را به فرزندان خود واگذار کردند. در آغاز عصر ما ، فرهنگ کورومچین شکوفا شد ، که مدتها در اطراف دریاچه بایکال زندگی می کرد. در قرون X-XVI قبایل Kurykan ، Khori و Tungus عوض شدند. در قرون XVII-VIII. قلمرو اطراف دریاچه توسط قبایل بوریات ساکن است. قزاق های روسی در قرن هفدهم به بایکال رسیدند.
قزاق ها پیشگامان
اولین اطلاعات مربوط به بوریات ها به سال 1609 برمی گردد. در آغاز قرن هفدهم بود که این منطقه به طور فعال توسعه یافت. بنیانگذاری تومسک به سال 1604 ، ساخت زندان ینیسی - در سال 1619 ، زندان کراسنویارسک - در سال 1628 برمی گردد. پیشگامان در امتداد Verkhnyaya Tunguska ، Angara ، Lena پیشروی کردند. در سال 1640-1641 ، بایكال در "نقاشی نقاشی" در توصیف انشعابات رودخانه لنا ذکر شد. با اشاره به بوریاتس ، مشخص شده است: "… مردم برادر دریاچه بایکال را می نامند". مشخص شده است که در تابستان سال 1640 قزاقها در امتداد بایکال ، دریاچه ، بخشی از ساحل و جزیره اولخون قایقرانی کردند. حیوانات ، ساکنان ساحل ، روش زندگی آنها تا حدی توصیف شده است.
برخی از محققان از ایوان گالکین ، سردار رئیس ، که با یک گروهان 30 قزاق ، که در سال 1631 در نزدیکی رودخانه ایگیرما یک اقامتگاه زمستانی ایجاد کرد ، به رودخانه آنگارا صعود کرد. با این حال ، بیشتر مورخان خروج از دریاچه بایکال را با نام کوربات ایوانف مرتبط می دانند. در سال 1643 ، گروهان وی از خط الراس پریمورسکی عبور کردند و در امتداد رودخانه سارما ، از طریق استپ کوسایا ، در نقطه ای مقابل جزیره اولخون به دریاچه بایکال رسیدند.
کوربات ایوانف پیامی را در مورد زمین های غنی اطراف دریاچه به فرماندار پیتر گولووین در زندان یاکوتسک تنظیم کرد. نام "Baigaal" ، که از زبان بوریات آمده است ، برای زبان روسی "بایکال" مناسب تر شده است. این ایوانف بود که اولین نقاشی دریاچه را تهیه کرد ، اطلاعاتی را درباره ماهی هایی که در دریاچه بایکال یافت می شود ، در مورد انواع حیوانات خزدار در سواحل آن جمع آوری کرد.
با هدایت اطلاعات دریافتی ، دولت در سال 1644 قزاقها را به رهبری واسیلی کولسنیکوف به دریاچه فرستاد. این گروه پس از جستجوی ذخایر سنگ معدن نقره در حال بازگشت از ینییسیسک بود. واسیلی کولسنیکوف نقشه دوم دریاچه را تهیه کرد. ایوان پوخابوف در سال 1647 ، هنگام عزیمت به مغولستان ، از یخ های جنوب بایکال عبور کرد. قلعه های بارگوزینسکی و اوست-بارگوزینسکی ساخته شده اند.
شرح قسمت جنوبی بایكال در نامه رسمی پسر بویار ، پوتر بكتوف ، مورخ 1653 و خطاب به آفاناسی پوشكف ، فرماندار ینیسی آورده شده است. پیتر بکتوف فاصله ینییسایک تا زندان براتسک را از طریق دهانه پرووروا ، در امتداد بایکال تا سلنگا طی کرد و در امتداد رودخانه های سلنگا و خیلکا حرکت کرد.
حقایق جالب در مورد کشف و مطالعه بایکال
در "نقاشی نام" که طبق آن یاساک تزار به زندان ینیسه می رفت ، بایکال را دریا می نامند.
اولین توصیف ادبی دریاچه بایكال توسط اسقف اعظم آواكوم در كتاب "زندگی اسقف اعظم آوواكوم" كه در سال 1665 در راه تبعید از دریاچه بایكال بازدید كرد ، ارائه شد. در این کتاب ، پیر ایمان ، به طور رنگارنگی طبیعت دریاچه را توصیف کرده است.
در سال 1667 ، در "نقشه سرزمین سیبری" تصویر کاملی از دریاچه بایکال ارائه شده است که با فرمان پرت ایوانوویچ گودونوف ، فرماندار توبولسک تنظیم شده است.
اولین دانشمندی که توسط پیتر اول برای بررسی سیبری به بایکال اعزام شد D. G. Messerschmidt بود.
اولین بررسی ابزاری و یک نقشه دقیق ده عرفی از دریاچه بایکال توسط ناوبر الکسی پوشکاروف تهیه شده است.
طبیعت و جانوران منطقه بایكال توسط دانشگاهیان I. G. Gmelin در 1732-1748 ، دانشگاهیان P. S. Pallas در 1771-1773 ، دانشگاهیان I. G. Georgi مورد مطالعه قرار گرفت.
