رتبه بندی نشانگر شاخصی است که به صورت عددی یا ترتیبی بیان می شود ، که میزان اهمیت ، اهمیت یک شی object یا پدیده خاص خاص را در میان موارد مشابه بیان می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به دلیل اینکه بسیاری از مشخصات یک شی با یک موقعیت تعیین می شود ، از رده بندی اغلب برای ارزیابی اشیا مختلف استفاده می شود ، این برای کاربران چنین سیستم های رتبه بندی بسیار مناسب است. با این حال ، این یک روش ارزیابی کاملاً عینی نیست ، زیرا رتبه بندی بر اساس پارامترهای تعیین شده اولیه بر اساس برش های جداگانه تعیین می شود. بنابراین ، اگر تجزیه و تحلیل مشابه با استفاده از شاخص های دیگر به عنوان مبنایی انجام شود ، توزیع مکان ها در سیستم رتبه بندی می تواند به طور قابل توجهی تغییر کند.
گام 2
رتبه بندی ها متنوع ترین حوزه های زندگی یک فرد را تعیین می کند ، مانند میزان محبوبیت سیاستمداران مختلف یا هنرها ، نمودارهای موسیقی ، اجاره فیلم ها ؛ رتبه بندی کارهای رسانه های جمعی ، اقتصادی و حتی آماری به طور جداگانه مشخص می شود.
مرحله 3
در حوزه اقتصاد ، رتبه بندی میزان قابلیت اطمینان یک بانک خاص یا بالعکس ، درجه اطمینان اعتباری یک شرکت یا فرد خاص را تعیین می کند. حتی رتبه بندی بانکی کشورها بر اساس تاریخ اعتبار آنها وجود دارد. به طور کلی ، این شاخص اعتبار یک شخص ، شرکت یا کل کشور را تعیین می کند. این شاخص ها بر اساس سابقه مالی موجود برای دریافت کنندگان بالقوه وام تعیین می شود ، علاوه بر این ، دارایی موجود و میزان وجوهی که یکی از فعالان بازار قبلاً اعتبار خود را گرفته است نیز قابل توجه است.
مرحله 4
برای ارزیابی امکان پرداخت به موقع وام به موقع وام های گرفته شده توسط واحدهای تجاری ، رتبه بندی ضروری است. همچنین از سیستم رتبه بندی اعتباری برای تعیین تعداد پرداخت های بیمه ، وثیقه اجاره استفاده می شود. هنگام تشکیل آن ، باید ویژگی های یک کشور ، شرکت ، شرکت خاص را در نظر بگیرید. با رتبه های پایین ، احتمال پیش فرض زیاد است.
مرحله 5
درجه بندی در رسانه های جمعی به نسبت تعداد مخاطبانی است که برنامه خاصی را تماشا کرده یا به آن گوش داده اند ، رسانه های چاپی مورد مطالعه را در یک بازه زمانی خاص به کل جمعیت می خوانند.
میانگین رتبه بندی رسانه مجموع همه رتبه بندی ها تقسیم بر تعداد پست ها یا تبلیغات پخش شده است.
