خورشید گرفتگی یکی از چشمگیرترین پدیده های طبیعی است که فرد می تواند مشاهده کند. جای تعجب نیست که در طول تاریخ ، مردم توجه ویژه ای به او داشته اند. ناپدید شدن ناگهانی خورشید در نور روز باعث وحشت خرافی شد ، به عنوان چیزی عرفانی و تهدیدآمیز با مشکلات مختلف.
برای مدت طولانی ، آنها سعی کردند ماهیت خورشید گرفتگی را به باورنکردنی ترین روش ها ، از مجازات خدایان به خاطر گناهان انسان ، و پایان دادن به هیولای افسانه ای که نور روز را می بلعد ، توضیح دهند. و تنها به لطف توسعه نجوم و سایر علوم طبیعی ، سرانجام دانشمندان توانستند توصیف قابل فهم از مکانیسم خورشید گرفتگی ارائه دهند. دلیل واقعی خورشید گرفتگی و همچنین ماه گرفتگی این است که هیچ چیز ثابت در فضا وجود ندارد. سیاره ما به دور خورشید می چرخد ، ماهواره آن ماه نیز به دور زمین می چرخد. و گهگاه شرایطی پیش می آید که هر سه جرم آسمانی در یک راستا باشند. علاوه بر این ، ماه در این زمان بین زمین و خورشید قرار دارد و آن را به طور کامل یا جزئی پنهان می کند.به عبارت دیگر ، خورشید گرفتگی چیزی نیست جز سایه ماه در سطح زمین. از آنجا که ماه در مقایسه با اندازه خورشید و زمین بسیار کوچک است ، قطر سایه آن فقط حدود 200 کیلومتر است. این بدان معناست که خورشید گرفتگی نه در همه جا ، بلکه فقط در یک نوار باریک در مسیر سایه ماه قابل مشاهده است. ستاره شناسان بین خورشید گرفتگی کامل و جزئی تمایز قائل می شوند. این به شرایط دید از زمین بستگی دارد. اگر ناظر در یک نوار سایه ماه به طول حدود 270 کیلومتر قرار داشته باشد ، در این صورت می تواند ببیند که چگونه خورشید کاملاً ناپدید می شود و به یک دایره سیاه کوچک تبدیل می شود که توسط پوسته ای درخشان از شکل نامنظم احاطه شده است. این دایره تابش خورشید تاریک را تاج خورشیدی می نامند. در هنگام کسوف کامل ، حتی در اواسط روز ، تاریکی بر روی زمین قرار می گیرد ، دمای هوا کمی کاهش می یابد و ستاره ها قابل مشاهده می شوند. با این حال ، مرحله کامل خورشید گرفتگی مدت زیادی طول نمی کشد و به معنای واقعی کلمه در عرض چند دقیقه همه چیز در اطراف آن به حالت اولیه خود برمی گردد. اگر نزدیک نوار سایه ماه باشید ، یک کسوف جزئی مشاهده می شود. در این حالت ، از زمین به نظر می رسد که ماه دقیقاً از مرکز قرص خورشیدی عبور نمی کند ، بلکه فقط لبه آن را لمس می کند. در همان زمان ، آسمان بسیار ضعیف تر می شود ، ستاره ها نیز قابل مشاهده نیستند. از آنجا که یک کسوف جزئی را می توان در فاصله حتی تا 2 هزار کیلومتری نوار سایه ماه (منطقه کسوف کامل) مشاهده کرد ، احتمال دیدن این پدیده طبیعی بسیار بیشتر است.
