فردی که در جامعه ای زندگی می کند ، در اکثر موارد ، نمی تواند به برخی از سیستم های تشکیلات این جامعه تعلق داشته باشد ، او خارج از آن زندگی نمی کند. اشکال مختلفی از چنین سازمانی وجود دارد که یکی از آنها جمع گرایی است.
جمع گرایی نوعی سازماندهی جامعه است که در آن مهمترین شخصیت فردی انسان نیست بلکه مجموعه ای از افراد است. جمع گرایی از زمان های بسیار قدیم خصوصیت مردم بوده است ، زمانی که فرد هنوز نمی توانست در طبیعت تنها بماند و حتی خود را به عنوان یک فرد جداگانه درک نمی کند.
توسعه جمع گرایی در جامعه
چگونه افراد بدوی می توانند به تنهایی از خود در برابر حیوانات وحشی دفاع کنند ، با کشتن یک شکارچی بزرگ برای خود غذا تهیه کنند ، خانه ای را تجهیز کنند و از آن محافظت کنند ، آتش را در یک مکان نگه دارند؟ این حتی برای یک خانواده کامل غیرممکن بود ، چه رسد به یک نفر. بنابراین ، مردم در اجتماعات زندگی می کردند ، و از آن زمان ، در ذهن انسان این درک وجود دارد که انجام بسیاری از کارها خیلی راحت تر از تنهایی است.
در زمان های بعدی ، جمع گرایی به عنوان سیستمی برای سازماندهی کار گروه های فردی یا زندگی کل جوامع حفظ می شود. بر اساس جمع گرایی ، سیستم های دولتی تقریباً همه رژیم های توتالیتر شناخته شده ساخته شدند: کمونیسم ، سوسیالیسم ، فاشیسم. در همه این سیستم ها ، وظایف عمومی جامعه به عنوان مهمترین مسئله به شهروندان ارائه می شد ، هر شخص مجبور بود خواسته های خود را به خاطر کار در جهت منافع کل جامعه رد کند.
چرا جمع گرایی کار می کند؟
این شکل از سازماندهی جامعه به دلایل بسیاری خود را بسیار موثر نشان داده است. افراد تمایل دارند نه تنها از خود مراقبت کنند ، بلکه از خانواده ، جامعه ، گروه اجتماعی خود مراقبت کنند ، علاوه بر این ، کار به نفع شخص دیگری گاهی لذت بیشتری نسبت به مراقبت از خود دارد. علاوه بر این ، یک شخص نیاز دارد احساس کند که در کارهای گروه دخالت دارد و اهمیت اقدامات خود را احساس کند. او به شکل جمع گرایی است که اهمیت اعمال خود را کاملاً احساس می کند.
بنابراین ، کار به نفع یک گروه اجتماعی ، به ویژه اگر به معنای کل کشور باشد ، اقدامی فوق العاده نجیب ، ضروری و مهم تلقی می شود. همراه با تبلیغات گسترده ، کار تعداد زیادی از مردم در قالب یک تیم بزرگ در دوره های خاصی از تاریخ نتایج خارق العاده ای را نشان داده است. سهم تولید به شدت افزایش یافت ، کشور پیرامون یک هدف واحد متحد شد ، بحران ها برطرف شدند و زندگی کل مردم بهبود یافت. بدون جمع گرایی ، دستیابی به چنین نتایجی غیرممکن یا بسیار دشوار است.
جمع گرایی به دنبال افشای انگیزه های نجیب انسان است ، و او را مجبور به رد فردگرایی و خودخواهی می کند. اما در عین حال ، نوید فوایدی را نیز برای فرد می دهد: سیستم ارزش های جمع گرایی شامل ایجاد آینده ای بهتر برای هر یک از اعضای جامعه است. و گرچه برای مدت طولانی نمی توان روحیه جمع گرایی را فقط بر اساس اشتیاق و تبلیغ صرفاً در افراد حفظ کرد ، با این وجود ، عناصر این سیستم در مدل مدرن تقریباً هر فعالیت گروهی وجود دارد. به محض این که صحبت از کار گروهی می شود ، انکار تمایل فردی به خاطر کار گروهی موفق ، مسئولیت در قبال افراد دیگر - ما در مورد نوعی جمع گرایی صحبت می کنیم.
